Arada karşısına geçerim kütüphanemin. Şöyle bir karşıdan bakmak hoşuma gider. Çocuğunun büyüyüp boy atmasından haz ve gurur duyan anneler gibidir halim biraz. Aslında çocuğum olmasından çok, yaşıtım olan bir dostumdur kendisi. Benimle büyümüştür, dolmuştur çünkü. Büyürken hangi evrelerden geçtiğimi, çocuklukta, genç kızlıkta, yetişkinlikte neler okuduğumu, nelerden beslendiğimi gösterir; akan zamanla birlikte benim tarihimdir belki de biraz; ruhumun DNA'sıdır.
Belli bir bilince ve hayat görüşüne sahip olunca insan, bazen geçmişte okudukları için "ne kadar da gereksiz şeyleri okuyarak zaman harcamışım" da diyebiliyor. Ve ayıklamaya başlıyor kütüphanesini. Kişilik sahibi olmasını istiyor çünkü onun. Öyle ne varsa, her telden, her cinsten kitabın toplandığı bir yığın olmasını istemiyor. Toplama kitapların değil, seçilmiş kitapların yer aldığı karakter sahibi bir kütüphane...
Her kitabı okuduğum dönemi hatırlarım çoğunlukla. Biraz da bu yüzden hoşuma gider arada karşılarına geçip şöyle bir göz gezdirmek üzerlerinde. Her kitabın içinde yazan kendi hikayesi dışında, bir de benim onu okuduğum dönemin bana ait hikayesi eşlik eder yanında. Yapışır üzerine. Ve benim için kitabın etkileyiciliği kadar önemlidir o hikaye. Genelde nerde başladığımı değil ama nerde bitirdiğimi hatırlarım kitapları. Hele de bir taraflarımı yıkıp geçmişse... Ciddi şekilde sarsılıp kaldığım bir buhran anıdır çünkü o an. Öğretmeninden yediği en sert tokadın etkisini unutamamak ya da sevdiğine aşkını ilan etmek gibi sarsıcı bir andır; unutulmaz, hep hatırlanır.
Ve bir eve dair en birincil düşümdür kütüphane. Ne zaman ileride içinde sevdiğimin de olacağı o evin düşünü kursam, yaratacağımız kütüphanenin kurgusuyla başlar düşüm. Düşlemeyi en çok sevdiğim andır, yorgun akşamlarımıza eşlik eden bir fincan çayın yanında seçilen kitaplarımızla yeni dünyalara dalıp gideceğimiz o geceler.
Ve bir son söz: Yaşarken bana eşlik eden kitaplarımı seviyorum; onları yazan, çoğunu hiç tanımadığım o insanları seviyorum; ve daha okuyamadıklarım... Sevdiğine kavuşamamış bedbâh bir aşık gibi o kavuşma anını bekliyorum, tutkuyla ve bitmeyen bir aşkla...
