KÖYÜMÜZDEN İKİ KÖY ENSTİTÜLÜ

Köyümüzden (İncirgediği) iki köy enstitülü öğretmen; biri Bekir, biri Mucuk; ikisi de 1932 doğumlu. İkisi de aynı yıl (1945) gitmişlerdi Düziçi Köy Enstitüsü’ne, aynı yıl  (1950) mezun oldular.

Şöyle olmuş gidişleri Düziçi’ne:

Heybeye karpuz koymuşlar, Mucukların beygirine binip, Çakıt Çayı’nı geçip, 50 km’lik yolu tepip, varmışlar Karaisalı’ya. Bir hana bağlamışlar beygiri, Maarif Memuru İsmail Geçiğoğlu’nu bulmuşlar, ellerinde diploma defteri, bizi Düziçi Köy Enstitüsü’ne gönderiri misin demişler. O yıllar sınav falan yok. Olmaz demiş Geçioğlu. Hana gelmişler, karpuzun birini kesip yemişler. Heybede dört kapuzla Geçioğlu’nun dairesine varmışlar. Geçioğlu karpuzları görünce gelin demiş. Yazmış, çizmiş,vermiş  ellerine belgeleri, bir de tren pasosu; doğru Düziçi’ne gidin demiş. Onlar da öyle yapmışlar.

Köye gelmişler, Durak İstasyonu’ndan binmişler trene indirimli biletle; inmişler Yarbaşı’nda, oradan da yaya Düziçi’ne varmışlar. İsmail Sefa Bey kayıt etmiş bunları…

Bekir Dörtgöz Spor  Koluna, Mucuk Tiyatro Kolu’na ayrılmış. Sportif karılaşmalarda bulunmuş Bekir, güreşçiliğe soyunmuş, okullar arası birincilik almış. Mucuk tiyatroda Paydos Piyesi’nde oynamış. Adana’ya gitmişler, Adana’da sergilemişler oyunu, alkışlanmışlar.

İkisi de bitirmiş 1950’de okulu. Mehmet Mucuk Karaisalı Nergislik Köyü’ne verilmiş. Bekir Dörtgöz, Adana-Zeytinli Köyüne.

İkisinin de ailesi yoksul. Bekir’in babası İbrahim, ama hiç kimse İbrahim demezdi Karali derlerdi. Anasının adı Rabia’ydı ama İrep gelin derlerdi… Komşumuzdu her ikisi de.

Mehmet Mucuk’un babasına da Memedaliağa derlerdi; anasının adı Hatice’ydi, ama Hacca Teyze derlerdi.

Bekir’in ablası Fadime’ye Kara Fadıma derlerdi. Mehmet Mucuk’un abisi Mustafa Mucuk’la evlenmişti… Bekir, köy enstitüler arası güreş birincisiydi, ablasının düğününde, ağır sıklet bir güreşçiyi yenmişti.

Okulda, tahnit etmeyi öğrenmişti. Avcılığı vardı. Adana-Büyüksaat yakınında Bekir Hoca adıyla küçük bir iş yeri açmıştı. Vurdukları kuşları, hayvanları tahnit ediyordu. Avcı araç gereçleri satıyordu.  

Çukurova Üniversitesi’nde bir ara tahnitçilik dersleri verdi. Şiir de yazıyordu. Mani türündeydi şiirleri. “Sultanım (şiir); Niçin Çağın Gerisindeyiz (deneme) kitapları yayınlandı. Yumurtalık’tan bir hatunla evlenmişti, adı Sultan’dı. Bir oğlu, iki kızı oldu. Eşi için; “Sultanım” diye bir şiir kitabı yazdı. İşte iki dörtlük:

“Denizde yüzmedin mi/ Ela göz süzmedin mi/ Neden inkar edersin/ Benimle gezmedin mi?/…”

 “Yemin ediyorum sana/Gerçekten seviyorum/ Allah’ın huzurunda/ Sana söz veriyorum/….”

Mehmet Mucuk köyümüzde öğretmenlik yaptı. Köyün muhtarlığını üstlendi. Karaisalı Bolaat Köyü’nden Durak İstasyonu’na, köye su getirtti, köy yollarını yaptırdı. Köyümüzden Hacı Mehmet ağanın kızı Gülsüm Hanımla evlendi. Nergislik köylüleri gelmişti düğüne. Kadın-erkek mengi oyunu oynadılar. Köylüler ilk kez görüyorlardı kadın erkek birlikte oynandığını. Dört kızı oldu.

Tayini çıktı Adana’ya Mehmet Bey’in, Adana okullarında öğretmenlik yaptı. En son Milli Mensucat İlkokulu’ndan 1984’de emekli oldu. Geçmişten beri ticaretle uğraştı. Tekir Yaylası’nın belediyelik olmasını sağladı, belediye meclisi, encümen üyeliğinde bulundu.

Köy enstitüsü günlerini konuşurlardı ikisi de; özlemle anarlardı okullarını…Bekir Bey 06.01.2012; Mehmet Bey 05.08.2021 günü ayrıldı dünyamızdan.

17 Nisan köy enstitüleri bayramı kutlu olsun.

16.04.2022, Adana