ÖNÜMÜZ KIŞ

Önümüz Kış(1) şiirlerle dolu. Konuşur gibi yazıyor Akarsu şiirleri. Birden ansıyorsunuz imgeleri! Okudukça varsıllaşıyorsunuz.

“Akarsu/ durgun su/ yağan su gel bahçeye/ su verelim su” ile öykündüm şaire (MDB); ne kadar yaklaştım bilemem? Şöyle başlamış kitaba:

“Taşıtlara ucu ucuna yetiştiniz/ Onun için bu  kadar/ Çabuk geldiniz/…” (s. 7)

Yavaşlık hızlılık “Çabuk geldiniz”e ulaşıyor. Yavaşla hız arasındaki gizi (sır) buluyorsunuz. Ya da bulmuyorsunuz da bana öyle geliyor.

Bir başka şiirinde “Irmağın Kendisi”(s.13); “Kimisi bir sineğin/ Ardına düşer/ Kimisi bir ineğin” Hindistan’a bir gönderme var!  “Kimisi bir kadının…bir erkeğin…

Yaşam bir ırmaktır akar… kimisi ırmağın kendisi” olur.

Doluya, boşa, koşa çoğalır! Çoğalırken azalır. Bir varlığın diğer bir varlığa dönüşmesi olur… yaşam sürer.

Zıtlıkları ortaya koya koya anlatıyor yaşamı Akarsu.

Su da bir yaşamdır toprak gibi. Topraktan gelmişiz ya, sudan da geldiğimiz söylenir.

Doğuş, yaşam, ölüm anlayışımıza değinme bu. “Meyve Veren Ağaç”a(s. 23)  geçelim. “Meyve veren ağaçsınız/ Rahat toplasınlar diye meyvelerinizi/ Uzamadınız// Meyve vermeyen ağaçsınız/ Uzadınız gökyüzüne/ Gözünüz daha yükseklerde/ Hiçbir işe yaramadınız!”

İnsanlar için söylenmiştir. Yararlı/yarasız oluş  öne çıkarılmıştır. Taşa, toprağa, ağaca, kuşa, böceğe, hayvana, insana… yararlı olmak önemseniyor. Tersi yatsınıyor…

Kültür Sanat”(s. 33), yaşamsal olsun/ Hava su gibi/ Yer alsın yaşamda/…/Öyle kaynaşsın ki insanla /İnsanın gülen yüzü/ Düşünen yüzü/ Olsun dünya” Yanıtı kendi içinde, ne diyelim?

“Ölen Annem değil”(s. 49); “ Dur ey ölüm/ Bir varmış bir yokmuş/ Şimdi yıkılan ev değil/ Çocukluğum/ Ömrüm gençliğim/…”

Ölüm işte böyle bir şey. Geldi mi kapıya, ne seni dinler ne beni; alır götürür alacağını; ama yaşamak daha güzel, ölümden…

Kitabın bir bölümünü dünyamızdan ayrılan şairler için ayırmış.(s. 72-87) Mustafa Öneş, Osman Bolulu, Süreyya Eryaşar, Mehmet Emiralioğlu, Recep Bulut, Enver Ercan, Ülkü Tamer, Mahmut Makal Refik Durbaş, Hüseyin Atabaş, Tekin Gönenç, Burhan Mendi için yazmış.  Birer dize alıyorum sıra ile:

“Şiir kuşatmasında/ Osman Bolulu 1929/ Damla dergisi yöneticisi/ Gezici baş öğretmen/ Bir eğitimci bir ozan/ Özgün şiirlerinden/ 1 Nisan 2018’e uzanan/ Köy Enstitüsü ışığından/ Barışın emeğin inanlığın/ Sevgilerin aşkların/ozanı/ Osmaniyeli Mektuplar/ Şiir de mimarlık da insanlığımızdır/ Aşk konuşur bütün dilleri/ Bulut Geçti…”

(1).Hasan Akarsu-Önümüz Kış, 96 s., 2021 Barış Kitap y., Ankara.