ATATÜRK’Ü  SEVMEK

Ben sana Atatürk’ü sev demiyorum. Desem de sevmezsin. Sevgi diye bir kavram yoktur sende. Sevdim sandığın şeyleri de sevmezsin. Bir ağaç görsen sökersin kökünden. Senin için odundur ağaç, yakıp yok etmeye yarar.

Bahçede çimen görsen, çimenin güzelliğine dayanamaz hemen tepelersin. Bir kanepeye otursan, çakınla yontarsın kanepeyi. Temiz bir yerde dolaşsan temizliği sindiremezsin içine, elindeki kağıdı, çöpü, çekirdeğin, meyvenin kabuğunu atarsın yere, kirletirsin… Bununla yetinmez üstelik bir de...

Ben sana Atatürk’ü sev demiyorum, sev(e)mezsin. Senin içinde, mayanda sevgi… yok! Ben yok diyorum ya, inanma! kendini yokla var mı yok mu sorgula…

Çukurova işgal edildiğinde ilk kurşunu Dörtyol’da atan Karahasanafat senin bir şeyin olmaz. İlk kurşunu Yunanlı işgalcilere sıkan Hasan Tahsin de bir şeyin olmaz. Binbaşı Menil’i, Toroslar’da esir alan, Batı Kilikya Komutanı Sinan Tekelioğlu da bir şeyin olmaz. Düşmanı kovan Çukurovalılar da senin bir şeyin olmaz. Maraş’ta, Türk kızlarına sarkıntılık eden Ermenilere kuruşunu atan Sütçü İmam da hiçbir şeyin olmaz. Çete kuvvetlerini destekleyen Karaisalı Müftüsü  de bir şeyin olmaz. Kurtuluş Savaşına yardımcı olan Ankara Müftüsü Rifat Börekçi’de bir şeyin olmaz. Erzurum, Sivas kongresini yapan, “hattı müdafaa yoktur, sathı müdafaa vardır” diyen, TBMM’ni kuran, düşmanı yurttan kovan büyük önder Mustafa Kemal de bir şeyin olmaz… Ama bunları sev...(mez) sin.  Sevgi Haktan verilmiş önemli bir erdem. Sende bu yok ise, kim ne diyebilir, sana?

Sana Atatürk’ü sev demiyorum. Desem de sevemezsin. Tanrı sana sevgiyi nasip etmemiş. Onun için hiç kimseyi, hiçbir yeri, hiçbir memleketi, hiçbir toprağı, hiçbir kuşu, hiçbir ağacı, hiçbir hayvanı, hiçbir böceği, hiçbir çiçeği, hiçbir meyveyi, hiçbir dağı, hiçbir ovayı, hiçbir çocuğu, hiçbir anayı, hiçbir babayı, hiçbir askeri, hiçbir şehidi, hiçbir kuvayi milliyeciyi, hiçbir, hiçbir, hiçbir varlığı sev(e)mezsin…

Atatürk’ü sev demiyorum sana… Sev(e)mezsin. Yoksa yanılıyor muyum? Ne çok isterim yanılmayı? Bu ülkeyi milletiyle savunan, düşmanı kovan, atan başta Atatürk ve arkadaşlarını sevmiyorsan, yahut sevemiyorsan kim ne yapabilir sana?  

İçindeki  sevgi nüvesi sevgi adına yeşermeli, dal budak, meyve vermeli ki sevebilmelisin sana hizmet edenleri…

Küçücük bir hizmet karşılığında nasıl teşekkür ediyorsak öyle sevmeliyiz bize hizmet verenleri. Yurdu düşman elinden, zalim elinden kurtaranları… Şöyle bir düşünelim, düşman girdiği yeri cesetlerle dolduruyor, yaşanmaz hale getiriyor. Öyle değil mi, işte Ortadoğu…

Yine de insansın sen, sevebilirsin Atatürk’ü, silah arkadaşlarını, hizmet verenleri. İyilik de sevgi de sende…

Bugün Atatürk’ün dünyamızdan ayrılış yıldönümü. Bizden hiçbir karşılık beklemeden hizmet veren, yurdun düşmandan kurtuluşunu gerçekleştiren  Atatürk’ü sevgiyle saygıyla analım, anıyoruz. Yaşasın Atatürk, yaşasın Cumhuriyet…

                                                          09.11.2023, Adana