Elime 1981 baskı tarihli John Ehrlıcman’ın yazdığı “Beyaz Saray” adlı bir kitap geçti. 427 sayfalık kitabı bir çırpıda okudum. Kitabın yazarı uzun süre Beyaz Saray’da Danışmanlık yapmış biri. Büyük yankılar uyandırmış olan bu romanda, başkana büyük para yardımında bulunmuş uluslar arası bir şirketin isteği üzerine, bir Latin Amerika ülkesi olan Uruagay’da gerçekleştirilmek istenen darbe konu ediliyor. Başkan, Başsavcı ve CIA üçgenin yabancı bir ülkede giriştiği “operasyon” u anlatan büyük bir araştırma.

Uruagay’daki sosyalist cunta Amerikan şirketlerini millileştirmeyi hazırlanıyor. Bunu önlemek için orada bir askeri darbe yapmayı planlıyorlar. Ama bundan Başkanın haberi olamayacakmış gibi hareket edilmesini istiyorlar. Başkan CIA’nın planına onay veriyor. Bir donanma bayramında 5 kişiden oluşan askeri cuntanın öldürülmesi kararlaştırılıyor. Bu aynı zamanda sadece Uruagay’ın kurtarılması değil Sosyalist SSCB’ye yanaşmaya çalışan Güney Amerika ülkelerinin de tepeden tırnağa sarsılması anlamına geliyordu. Amerika ikinci bir Küba istemiyordu...

Ve CIA orada başarısız bir darbe girişiminde bulunuyor, her şeyi eline yüzüne bulaştırıyor. Darbe girişimi başarısızlıkla sonuçlanıyor ve CIA suçlanıyor. Bir çok CIA ajanı ile olaya karışan Uruagaylılar tutuklanıyor. TV’ler sayesinde olay çığ gibi büyüyor ve Dünya’nın her taraftan duyuluyor. Tam bir kriz ortamı. Başkan bu işten sıyrılmaya çalışıyor. İnkâr ediyor. Haberi yokmuş gibi davranıyor. Amerika’nın bu işle hiçbir ilgisinin olmadığı kanıtlamaya çalışıyorlar. Ama nafile…

Ve Başkan bir TV programı ile gerçeği anlatmaya karar veriyor. “Sevgili yurttaşlarım” diye başladığı konuşmasında niye yalan söylemek zorunda kaldığını anlatıyor…”..Uruagay’da yapılanların Amerikan vatandaşlarının canını ve malını kurtarmak amacıyla yapılmış olması bana gurur veriyor…iyi bir Cumhurbaşkanının halkına yalan söylemeyeceğini de eklemek isterdim sözlerime. Ne yazık ki bunu yapamıyorum. Sanırım bunu beklemiyorsunuz. Eminim ki, beni dinleyen her Amerikalı, bir cumhurbaşkanının, ulusun yararını her şeyden önemli saydığı için zaman zaman tüm gerçeği açıklamaktan kaçınmak zorunda olduğunu anlamıştır… Ben yalan söylerken, doğruyu söylemekten daha önemli bulduğum bir noktayı, ulusun çıkarını düşünüyordum. Yapılan bir şeyin doğru olup olmadığı ayrı ir konu. Sorun, iyiniyetle mi, kötüniyetle mi davranmış olduğumdur. Ben iyi niyetle davrandığımı çok iyi biliyorum” diyor.

“Görevimi bırakmak, sorumluluğu üstümden atmak niyetinde değilim. Yaptığımı iyiniyetle, tek bir amaç uğruna yaptım: Amerika Birleşik Devletleri’nin çıkarlarını korumak amacıyla…” diyen Başkan bir daha aday olmayacağını da söylüyor ve bu konuda kararı kendisinin vermeyeceğini, bu konuda göreve devam edip etmeme konusunda vatandaşlardan gelecek mektuplara bakarak kararını vereceğini söylüyor.

·         * *

Hemen Başkanın yardımcıları, danışmanları harekete geçiyor ve bir hafta içinde Beyaz Saray’a “devam etmesi” yönünde en az 500 bin mektup yollamaları sağlandığı gibi yandaş gazetelere haberler ve köşe yazdırılmaları sağlanıyor. Yandaş kamuoyu şirketlerine anketler yaptırılıp açıklanıyor. Ve yalancı Başkan 3 dönem daha başkan seçiliyor…

·         * *

Bu nasıl bir siyasi narkozdur ve insanlar narkozun etkisiyle uyanamıyorlar? Yalan söyleyeni defalarca seçebiliyorlar.