Bugün size, bir masal anlatacağım. Masallar, gerçek öykülerin sanal yansımasıdır. Eğitimde belki en çok yeri olan bir yazın türüdür. Dedeler, nineler, analar, babalar çocuklarınıza masal anlatmayı unutmayınız.

Bir varmış bir yokmuş zamanın birinde bir çil tavuk varmış. Çok çalışkan, çok doğurgan bir hayvanmış. Binlerce yumurta yapmış, binlerce civciv beslemiş. Hepsi de bu millete, dağa taşa faydalı olmuş. Çok marifetliymiş bu çil tavuk.

Bir gün yavrularıyla gezerken biraz buğday bulmuş. Bunları ziyan etmeyelim, tarlaya ekelim demiş. Diğer tavuklardan yardım istemiş. Ne tavuk, ne horoz, ne celfin aldırmamış. Buğdayı ekmeye yanaşmamış.  Bize ne, bize ne, kendin ek, kendin dik demişler…

Ne yapsın çil tavuk, yavrularını almış götürmüş tarlaya. Ayaklarıyla eşinmişler sürmüşler tarlayı. Buldukları buğdayı bir güzel ekmişler. Bir süre sonra buğdaylar bitmiş, yeşil yeşil büyümeye başlamış. Bir güzel başak vermiş, yetişmiş daneler. Artık biçilmesi, harman edilmesi, dövülmesi gerekiyormuş. Çil Tavuk yine gitmiş arkadaşlarına durumu anlatmış, yardım istemiş. Gelin birlikte ekini biçelim, harman yapalım, düven sürelim, daneler sapından ayrılsın, rüzgar esince savuralım. Buğdayları çuvallar kayalım, eve getirelim, kışın hep birlikte yeriz demiş.  Arkadaşları bana ne bana ne deyip çekilip gitmişler…

Çil tavuk yalnız kalmış, civcivleriyle beraber gitmişler, ekini biçmiş, harman etmiş, dövmüş. Dane bir tarafa, saman bir tarafa ayrılmış… Daneleri toplamış, çuvallara koymuş. Evine getirmiş. Kış gelince, civcivleriyle birlikte yemeye başlamış… Bunu gören arkadaşları koşup gelmişler, biz de biz de açız, biz de yiyelim demişler…

Çil tavuk kanatlarını germiş, gagasını yükseltmiş, ibiklerini kızartmış; yoooo demiş; sizden yardım isterim. Hiç biriniz yanaşmadınız, yardım etmediniz bir gıdımcık, şimdi de gelip yiyeceksiniz daneleri, öyle mi demiş? Haydi oynayın, emek vermeyene yemek verilmez. Öğrenin bunları biraz.

23.03.2021, Adana