“Ayan” “gözle görülen, açık, belli,” “beyan” ise “bildirme, söyleme” anlamlarına gelir. İki sözcük birlikte yazıldığında, “ayan beyan”, “besbelli, apaçık, açık seçik bir biçimde…” demektir.

 Ayan beyan bir durumu “görememek” mümkün müdür? Evet, mümkündür.

 Gözünüz ya da ‘gönül gözünüz’ kapalı ise ‘ayan beyan’ bir durumu göremeyebilirsiniz.

İşte bu sebeple diyorum ki:

“Uyan Türk evladı uyan, otuz kupona alınmadı bu vatan!”

 Efendim mesele şudur…

 28 Şubat’ta 6 siyasi partimiz genel başkanları bir ‘Beyanname’ yayınladılar.

 O masada 6 parti değil, 8 parti vardı aslında! 6’sı “ayan”  2’si “beyan”  şeklinde…

İki gün üst üste yayınlanacak bu iki yazıda, iddiamı ispatlamaya çalışacağım.

………………………

Diyorlar ki, “Mevcut Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi (CBHS) ucube bir sistemdir. Bunu kaldırıp yerine ‘Güçlendirilmiş(!) Parlamenter Sistem (GPS) getireceğiz.”

 İyi güzel de Siyaset Bilimi kitaplarında hem ucube dediğiniz CBHS, hem de önerdiğiniz GPS yok… Ya ne var? ‘Başkanlık Sistemi’ var, ‘Parlamenter Sistem’ var. Sizin yaptığınız bir ‘ucube’ sistemi kaldırırken yerine başka bir ‘ucube’ sistem inşa etmek olmuyor mu?

 Gelelim asıl konumuza…

Aşağıdaki satırlar 1974-1977 yılları arasında Türkiye’de CIA Masası Şefliği yapmış Paul B. Henze’nin 2006 yılında Beyaz Saray’a sunduğu Türkiye Raporu’ndan alınmıştır:

“Türkiye'nin bu şekliyle, Amerikan politikalarının yanında olacağından emin olamayız. Ülkeyi kuranlar, denetim mekanizmasını çok sıkı tutmuşlar. Hükümeti ikna ettiğimizde Meclis; Meclis'i ikna ettiğimizde, ordu; orduyu ikna ettiğimizde yargı karşımıza geçebiliyor.

Eğer Amerika'nın çıkarı Türkiye'de bir federal devlet kurulması ise mutlaka ve öncelikle yargı, ordu, Meclis ve hükümeti tek elde toplayan başkanlık rejimine geçilmelidir. Bir kişiyi ikna etmek, birbirini denetleyen yapıyı ikna etmekten çok daha kolay olacaktır. Eğer o bir kişi Amerikan çıkarlarına yardım etmek konusunda tereddüt ederse, bir kişi üzerine kurulmuş yapıyı yıkmak Amerika için sorun olmaz."

Paul B. Henze, yazılarında sıklıkla, “Atatürkçülüğün reddini, Kemalizm’in yıkılmasını” önermektedir. Bilmektedir ki, aksi halde Anadolu’da kurulu Devlet nizamı ve halk, Amerikan emperyalizmine teslim olmayacak, Amerikan çıkarlarına hizmet etmeyecektir.

 İşte asıl konu budur.

2018’de yapılan referandumla oluşturulan CBHS’nin, “Sadece ve sadece Amerikan’ın Küreselleşme politikalarına hizmet etsin diye getirildiğini,” anladık mı?

 CBHS nihai bir amaç olmayıp amaca giden yolda bir araçtır. Nihai amaç: “Üniter yapıdaki Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni ‘Federal Cumhuriyete’ dönüştürmektir.”

 Devlet teşkilatı ‘federal yapıya’ dönüştürülmeden, Türk Devletinin gücü kırılamaz, ordusu zayıflatılamaz, kurumları Amerikan çıkarlarına ödünsüz hizmet eder hale getirilemez!

 Federal yapı etnik ve dini kimlikler üzerine kurulu küçük küçük kantonal prensliklerden oluşur. Bunlar kolayca biri birine kırdırılabilir. Ve işte o zaman Türk Milleti bugünkü ‘yarı sömürge’ halinden ‘tam sömürge’ haline dönüştürülebilir.

 Konu çok karışık duruyor. Biz yine de ana mevzudan uzaklaşmamaya çalışalım.

 28 Şubat Beyannamesinin arkasında duranlara, metni hazırlayanlara göz atalım birazcık.

            ***

Veryansın TV yazarı Erdem Atay diyor ki: “Metnin, Demokratik Gelişim Enstitüsü adlı İngiliz merkezli kuruluş tarafından 2021 yılında hazırlanan ve geçen ay masaya yatırılan Anayasa çalışmasıyla olan tıpatıp benzerliğini gördük.

Benzerlik bu enstitünün yazdıklarıyla da sınırlı değil. Bir başka benzerliği, Denge Denetleme Ağı adı verilen bir kuruluşun hazırladığı Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem raporunda da görebiliyorsunuz.

Bu kuruluş 6 partinin toplanmasından önce bu 6 partiyi tek tek gezerek, hazırladıkları raporu sundular. Sundukları raporu internetten bulabilir, 6’lı masanın mutabakat metniyle karşılaştırabilirsiniz.

Peki,  bu kuruluş neyin nesi?

Sürekli Anayasa çalışmaları yapan Denge Denetleme Ağı yurtdışı destekli bir kuruluş. Kuruluşa İstanbul Politikalar Merkezi, Birleşik Krallık Dışişleri Bakanlığı, Avrupa Birliği Komisyonu Sivil Düşün Programı, Alman Marshal Vakfı, Hollanda Kraliyeti tarafından büyük bir fon aktarımı yapıldığı biliniyor.

Bu ifade, “1921 Anayasası dışında, daha sonra yapılan anayasaların ‘kapsayıcı’ olmadığını,” anlatıyor.

Bir defa şunu bir temel bilgi olarak vermek gerekir. Anayasalarda:

1.   Devletin tanımı, nitelikleri,

2.   Egemenliğin kaynağı ve kullanılış biçimi,

3.   Temel haklar ve ödevler,

4.   Devletin mali ve ekonomik işleyiş esasları (vergi ve bütçe),

5.   Devletin temel organları (yasama, yürütme ve yargı), konuları yer alır.

Bizim anayasa tarihimizde, “1921 Anayasası” diye bir anayasamız hiç olmadı.

İşin aslı şudur. Anadolu Türk Coğrafyasında parlamentolu yönetimi düzenleyen ilk hukuk metni 1876 tarihli ‘Kanuni Esasi’dir. Bu Osmanlı Anayasası 1924 yılına kadar yürürlükte kalmıştır.

1920 yılında Osmanlı Devleti’nin yürütme (Saltanat) ve yargı (Şeyhülislamlık) organları işgal altındaki İstanbul’da kalırken, yasama organı (Meclis) Ankara’da toplanınca, Devlet aygıtının kuruluş ve çalışma esaslarının yeniden tanımlanması ve işlerlik kazandırılması gerekmiş; TBMM kararıyla ‘Teşkilatı Esasiye’ adıyla bir kanun çıkartılarak Anayasanın sadece ‘Devletin Temel Organları’ bölümü güncellenmiştir. Yapılan düzenleme yeni bir anayasa yapılması olmasa da akademide ‘1921 Anayasası’ olarak adlandırılmıştır.

Devlet Osmanlı Devleti, Anayasa Osmanlı Kanuni Esasisi, rejim meşruti padişahlıktır o günlerde.

Ortada daha Cumhuriyet yoktur, yeni Türk Devleti yoktur, devrimler hiç yoktur.

Üstelik 1921 Teşkilatı Esasiye kanunu ile getirilen düzenleme bir “Savaş hali düzenlemesi olup antidemokratik bir güçler birliği yani sıkıyönetim,” söz konusudur.

1921 Anayasasını övmek ve özlemek, “1924 Anayasası ile kurulan Cumhuriyeti reddetmek,  Cumhuriyet kurumlarını reddetmek; Osmanlı devlet düzenine özlem duymak,” demektir.

Demem o ki bu Beyannamede, ‘1921 Anayasası özlemi,’ boşuna dillendirilmedi…

DEVAM EDECEK…