Son yarım yüzyılda ülkemizin savrulduğu mevcut durumun iç ve dış “hareket ettiricileri”, onların planları, uygulamaları ve geldiğimiz yer, iyi incelenmeli ve doğru teşhis edilmelidir.  

Buradaki teşhis ve tespitler, -bakarsınız tarihin akışı içerisinde bundan elli yıl sonra, yüz yıl sonra- “Gün gelir yeni nesillere ders olur!” 

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği çöktükten sonra Batı, “küreselleşme” adı altında tek bir ekonomik dünya sistemi yaratırken, tüm ülkeleri bu sisteme katılmaya zorlayan, Devletçiliğe karşı kapitalist bir programı dayatmıştır. Son otuz yılda yaşanan kavga, “Devletçi rejimlerin kapitalistleştirilmesi, antiemperyalist ülkelerin emperyalizme boyun eğdirilip tabi kılınması, millici ideolojinin küreselci ideoloji ile yer değiştirmesi, ulus devletlerin yıkılarak hegemonik (siyasi ve ekonomik üstün) küresel güce tabi olması,” kavgasıdır.  

Çağdaş sömürü düzeni artık daha güçlü, merkezi yapıda ve örgütlüdür. Günümüzde ve önümüzdeki kısa vadeli bir aşamada Güney Amerika, Afrika ve Asya’da kurulu birçok ülkenin ulus devletleri yıkılarak, yerine Batı’nın tasarımladığı modele uygun, kimliksiz, halkına sırtını çevirmiş, küresel güçlerin taşeronluğunu yapan ve bu arada “yöneticilerin sadece kendi ceplerini doldurmayı hedefleyen” rantiye yerel yönetimler oluşturulduğunu göreceğiz/görüyoruz. Devlet aygıtını ele geçiren bu yönetimlerce, sayılan ülkelerin insan kaynakları, sanayi kuruluşları ile ekilebilir toprakları yanında madenlerinin,  su ve enerji kaynaklarının da kontrol altına alındığına tanıklık edeceğiz/ediyoruz. 

Bu ülkede, ya milli nitelikli güçler yeniden iş başına gelerek, ülkenin yönetimine el koyacak; ya da Küresel Güç Odaklarının amaçlarına koşulsuz hizmet eden küreselci yapılar, mevcut ulus devletimize son vererek, bizi tam bir sömürge halinde yaşamaya mahkûm edecektir!

Buna karşı durabilmenin yolu yeniden Milli Siyasete dönülmesi ve uygulanmasıdır.

Nedir Milli Siyaset?

‘Milli Siyaset’ ekonomisini güçlendiren, bağımsızlaştıran, üretimini kendine yetip artar hale getiren, artanı satarak dış ticaret fazlası veren; ağır sanayisini geliştiren, silahlı kuvvetlerini kendi ürettikleriyle donatabilen, ha deyince yaman ve zorlu bir güç olarak ülkesinin ve milli çıkarlarının savunmasını başarabilen siyasettir.

‘Milli Siyaset’ antiemperyalisttir, ileri sanayileşmeden yanadır. Tam bağımsızlıkçı ve tam demokrasi aşığı olup radikal girişimcidir. Kendi öz varlığına ve kaynaklarına dayanır. Ancak ve ancak milliyetçi düşünce sahiplerince geliştirilip uygulanabilir.

Türkiye Cumhuriyetinin temelinde ‘Milli Siyaset’ vardır. 

Bu, Müdafaa-i Hukuk öğretisinin kaçınılmaz sonucudur.

Büyük Nutkunda Atatürk diyor ki: 

“… Bizim vuzuh ve tatbik kabiliyeti (açık ve uygulanabilir) gördüğümüz siyasi ilke, ‘milli siyaset’tir. Dünyanın bugünkü umumi şartları ve asırların dimağlarda ve karakterlerde topladığı hakikatler karşısında hayale kapılmak kadar büyük hata olamaz. Tarihin ifadesi budur; ilmin, aklın, mantığın ifadesi böyledir. Milletimizin kuvvetli, mesut ve müstakar (istikrarlı/düzenli) yaşayabilmesi için, devletin tamamıyla milli bir siyaset takip etmesi ve bu siyasetin iç teşkilatımıza tam olarak uygun olması lazımdır. Milli siyaset dediğim zaman kastettiğim mana şudur: Milli sınırlarımız içinde her şeyden önce kendi kuvvetimize dayanarak varlığımızı koruyup memleketin iç saadet ve imarına çalışmak! Genellikle milleti uzun emeller peşinde yorarak zarara sokmamak... Medenî dünyadan, medenî, insanî ve karşılıklı dostluk beklemektir.”

“Önemli olan, memleketi temelinden yıkan, ulusu tutsak ettiren iç cephenin düşmesidir. Bu gerçeği bizden iyi bilen düşmanlar bu cephemizi yıkmak için yüzyıllarca çalışmışlar ve çalışmaktadırlar. Bugüne kadar başarı da kazanmışlardır. Gerçekten kaleyi içinden almak, dışından zorlamaktan kolaydır. …”

(DEVAM EDECEK)