Sıvacı Halil şiirimi, Eylül 1980 yılında Adana kentindeki sosyal ve ekonomik durumun gölgesinde yazmıştım. O yıllarda, Türkiye’mizde ve şehrimizde “içsavaş” diyebileceğimiz bir anarşi ortamı yaşanıyordu.

  Buna rağmen, tekstil fabrikaları birbiri ardına kuruluyor ve üretime geçiyordu. Fabrikalarda çalışacak işçiler, kırsaldan şehire geliyor, barınmak için de arsa alıp, gecekondu yapıyorlardı ve fabrika yakınlarında veya şehrin çevresinde banliyöler oluşuyor, yeni yeni gecekondu mahalleleri kuruluyordu.

Yeni oluşan bu mahallelerdeki gecekonduları inşa eden, konut haline getiren bir esnaf ve zanaatkâr sınıfı da oluşuyordu buna bağlı olarak…

   Gecekondular yapılırken beton döken, duvar ören, kalıp çakan ve kaba inşaatları bitiren ustaların ardından su ve elektrik tesisatçıları, karo ve fayans ustaları marangozlari sıvacılar ve camcılardan oluşan bu esnaf sınıfları da gecekondu mahallelerine girerek yapılan bu konutları oturmaya hazır hale getiriyorlardı.

   Şehrin o zaman tek olan Belediyesi de, emlakçıların evler arasına bıraktıkları  daracık boşlukları ( 4 - 5 metre olan) altyapısız bir şekilde sokak olarak adlandırdığı bu yerlere elektrik ve su hizmetleri getiriyordu. Her evin bahçesinde de fosseptik kuyuları vardı, kanalizasyon yoktu. Şehrin etrafında böylesine kaçak ve plansız yerleşim yerleri oluşuyordu.

   İşte bu işleri yapan esnaf ve sanatkar sınıflarını oluşturan ve adları Hasan, Hüseyin, Ahmet, Mehmet olan bu ustaların yaşantılarını, özlemlerini, çalışma koşullarını Sıvacı Halil adıyla simgeleyerek anlatmaya çalıştım bu şiirimde. Aslında bugün Tellidere Mahallesinde Sıvacı Halil adında da bir Karaisalı’lı hemşehrimiz yaşamaktadır.

   Önümüzdeki günlerde Sıvacı Halil Ustanın 40 yıl sonraki halini ve bugünlerdeki yaşantısını anlatan şiirimi de “Sıvacı Halil 2”adıyla paylaşmak istiyorum.

  Bu şiirim, o yıllarda Adana’da yayımlanan günlük Çukurova Gazetesinin düzenlediği bir “Şiir Yarışması”nda ikincilik ödülüne layık görülmüştü.

SIVACI HALİL-1
Ben, Karaisalı’dan Sıvacı Halil
Türkülerle şekil verir duvarlara mastarım;
Kireç yakar parmaklarımı, saçlarıma kum dolar
Sıvacı Halilim ya aldırmam,
En korkunç iskelelerde ıslık çalarım.
Her duvara bir şey kattım kendimden
Kimine kanım karışır, kimine ruhum…
Bir yanımdan ölüm geçer, bir yanımdan çoluk-çocuk,
Bir yanımdan keklik öten yaylalar…
Akşamlar nasıl olur, farkına varmam.
Bilir misiniz sarı sıcağını Çukurova’nın?
Bunaltan kollarıyla sarar insanı.
Kanım karışan, terim karışan bu duvarlara
Gün gelir, hasretle bakar geçerim
Bir kez olsun umudum kaybolmuş değil.
Ben, Karaisalı’dan Sıvacı Halil!
En korkunç iskelelerde ıslık çalarım.!
                          Adana Eylül-1980

NOT: Bu şiirim, 2007 yılında yayımlanan "ÖĞÜTLEME" adlı şiir kitabımdan aktarılmıştır.