Öğretim yılı sonu geldi. Öğrenciler karne aldı. Başarılı olanlarda sevinç, bir sevinç…Dorukta!

Ya, veliler?  

Onlarda daha büyük sevinç!

Doğal olanı bu değil mi?

Vililer; hemen sosyal medyada duyurdular.

Oğlum, kızım, torunum başarıya doymuyor!

Karne, bir bakıma velinin de başarısı! “Hababam Sınıfı”nda böyle bir sahne varı. Hababam Sınıfı toptan başarısız!  Öğrenci velileri okula çağrılıyor, karnelar müdür yardımcısı tarafından veriliyor…

Şaşkına dönen veliler kendilerini sorguluyor.

Bu çok önemli bir olay! Çocuklarıyla  ilgilenmemenin acı yöntemi anlatılıyor böylece!

Varlıklı olmak yetmiyor.

Günümüzün varlıklı velileri bundan ders almış olmalılar. Çocuklarıyla yakından ilgileniyorlar! Okulda yeterli başarıya ulaşamazlarsa özel öğretmenlere gönderiyorlar; ya da özel öğretmenler evlere gelip ders  veriyor..  Bunda da başarı sağlanamazsa  yurt dışına gönderyorlar!

Varlıksız velilerin çocuklarına  düşen görev çok çalışmak,  gözde okulların dikkatini çekmek oluyor! Böyle çocuklar başarılarının karşılığını alıyorlar. Bir arkadaşımın çocuğu bu yöntemle İngiltere’de okumuştu.

Ne yazık ki çoğu bu başarıyı elde demiyor.

O zaman yanıyor keten helvası!

Gözden kaçırılan bir şey var.

Eğitim parasız olmalıdır.

Sağlık da parasız olmalıdır. 

Bir zaman bir ülkeye gitmiştim. Oranın çocuklarına eğitim ve sağlık parasızdı. 

Sordum, başka ülkelerden gelip burada okuyan çocuklar içinde mi parasız?

EVET dediler.

Eğitimin en kaçınılmaz ilkesi, tek bir çocuk bile feda edilemez…

Öğrenemeyen çocuk yoktur…

Öğreten öğretmen vardır.

Bu nedenle karne öğretmenin başarısıdır. Karne öğretmene verilmelidir!

Eğitim, anne karnında başlar. Bu nedenle anne baba eğitimli olmalıdır. Annelik babalık okulları açılmalıdır.

Ana sınıfından geçen çocuk ilkokula gelir. Veli , öğretmen, okul işbirliği ile eğitim öğretim gerçekleştirilir.

Eğitim öğretim görevlilerine düşen ödev yol göstermek olmalıdır.

Çocuk, sınava tutularak yarış atı olmaktan kurtarılmalıdır.

Öğretmenliğim sırasında bir öğrencim dördüncü sınıfta okur yazar olmuştu. Görseydiniz o çocuğu yeni bir dünya keşfetmiş gibiydi.

Çocuğu sınıfta bırakmamayı öğrendim. Bir daha hiçbir çocuk sınıf tekrarı yapmadı bende.

Bir öğretmen bir çocuğu sınıfta bırakıyorsa, kendisi sınıfta kalmış demektir.

Bu görüş ve düşünceyi köy enstitüleri keşfetmişti. Ne yazık ki kapattılar.

Bütün öğrencilere başarılar dilerim.

19.06.2023, Çamlıyayla