Komşu çocuklarıyla birlikte evimizin yakınındaki çamlığa çiğdem kazmaya giderdik, tekesakalı dediğimiz, kök kısmı mini bir havuç büyüklüğünde ama rengi beyaz olan bitkiyi bulursak çok sevinirdik. Yemlik dediğimiz, yaprakları tekesakalına benzeyen bir bitki daha vardı ki bu yenmezdi. Amcaoğlu bir tekesakalı bulmuş ama ayırt edemediği için beni yardıma çağırdı. Bu tekesakalıydı ama ben” yemlik” diyerek kandırdım. Çiğdem kazma faaliyetine son verip eve doğru gelirken aşıt bir yerde “Siz gidedurun, ben ayakyoluna (tuvalete) gideceğim” diyerek geri dönüp tekesakalını kazdım. Eve doğru yaklaştığımız sırada sallanma hissettik, meğer o zaman Adana’da büyük bir deprem olmuş.  Ben kötü bir çocuk muydum acaba? Amcamın oğlunu kandırmıştım. Zira buna benzer bazı kurnazlıklarım daha  olmuştu.

                 O D U N   T O P L A M A   1

     Benim küçüklerim Emine ve Sultan’la odun yükleneceğimiz ipleri alıp çamlığa gittik. Odun toplamaya başladık ama çok geçmeden “off” diyerek oturup sol dizimi tuttum. Kız kardeşlerim koşarak yanıma geldiler, ne olduğunu anlamak istiyorlardı.  “Dizim çıktı” dedim. Dizimi uygun bir pozisyonda tutunca dizkapağımın sağa sola oynadığını biliyordum. Siz de bakın deyince baktılar, gerçekten oynuyordu ama pek inanmamış gözüküyorlardı. Dizkapaklarına bakmalarını söyledim, baktılar, kendilerinki oynamayınca inandılar. Benim odunları da topladılar. Odunları yüklenip eve döndük. Yaptığım bu hilenin sonradan farkına vardıklarını sanmıyorum.

                O D U N T O P L A M A   2

      Benden 5 yaş büyük Yusuf abimle, eşeğimizi alıp kış hazırlığı için köyün karşısındaki dağın eteğine odun getirmeye gittik. Kalınca olanlardan biraz topladık, çoğunluğu meşeydi. Çatal yardımıyla eşeği yükledik. Abim, bir kütüğü göstererek “Ben gelene kadar bunu böl” dedi. Bünyem çok zayıftı, işi zorsunurdum, bu yüzden babam, bana “Sen adam olmazsın!” derdi. Babamın “adam olma” ölçüsü iyi iş yapabilmekti. Abim eşeği önüne katıp köye gitti, odunu yıkıp bir saat kadar sonra dönecekti. Yorgundum, oturup bir plan yaptım. Oyun oynarken yapardık;  birkaç taze çam yaprağını (ibre) koparıp sivri uçlarını birleştirip uçları biraz dışarıda kalacak şekilde bir avucumuzda sıkıca tutarak bu uçları burun deliğinin içine sokar, diğer elimizle alttan hafifçe vururduk ve burnumuz kanardı Kütüğe birkaç balta vurduktan sonra bıraktım ve planımı uyguladım. Akan kanın birazını baltanın sapına sürdüm, biraz da dudağımın üstüne yaydım ve abim  gelinceye kadar oturdum. Abim geldiğinde kütüğün bölünmediğini görünce bana kızdı. Ben” bölerken baltanın sapı karnıma değdi, ağzımdan burumdan kan geldi” dedim. Ağzımdaki, baltanın sapındaki kanı görünce inandı ve kütüğü böldü.  Allah rahmet eylesin, Yusuf abim çok çalışkan ve güçlüydü ama çok da saftı.