Yolculuklar da bir gün biter ey hanende! Düzlüğe çıkar nihayette. Nefislerin fasılalarla dizilecekleri, nefeslerin tek bir sazende etrafında pervane olacakları bir son. Hanendeler ise farklı farklı. Ne sahne kurulu hakim tepede, ne de parlak ışıklar, sadece inip kalkan yürekler ve alınıp verilen hızlı nefesler var.
 
Bütün çabaların, isteklerin, azimlerin sonu; son durak değil, ondan da alası. Belki bilmişlerin altı, dervişlerin maverası bir alem. Zamanın altınlaştığı dergah burası. Ne sofralar var, ne de o sofraları kuran canlar. Ermişler bile şaşkın. Mesrur olmuş yüreklerin zangır zangır titriyor ayakları.
 
Mesela, bir vaha burası; ıssız, sıcak, tehlikeli. Varsa yoksa kum ve kum fırtınası. Şu satırlarda bile sonu yok mekanın. Mekanın en şereflileri var sadece. Mekana yakışan heybet içinde. Semadan dökülen yıldızlarda. Gecenin koyuluğunda… yorum yok, ama çöllerin de geceleri bir başka olur hani.
 
Zikir ehlinin parmaklarında kalan nasırlar, üşütmez o zarif elleri. Ellerin iki tasdikçisi, titretmez o bedeni. Yolculuk sarp kayalıklardadır şimdi. Görünenin saydam olduğu yerde...
 
Hanendeler tek yürek; ne cennet, ne cehennem. Ne çıkarsa divandan o… Ya vuslat, ya gurbet. Artık tek arzulanan, vazgeçilmiş hayatın ötesi. Belki de ruhun ilk adımlarında anlamadığı, zamanın zeminini oluşturan mekan. Bir vaha olamaz mı? Bir yudum su, belki bir ağaç gölgesi. Fakat her hal net, şatafatsız.. Tıpkı çöl gecelerinin yıldızları gibi.
 
Bu alemin sazendeleri yok. Lakin musikiler üstü bir ahenk, bedenlerin her hücresinde sema etmekte. Her yer Tur-i Sina şimdilerde. Her can tek başına Musa.
 
Hiç çölün arafı olur mu? Ya hayat… Ya ölüm. Zaman meçhul, zemin mana, olmasın Ey Rabbim rüya. Hayır hayır, asıl rüya dünya. Aradığın bir avuç toprakla başlayan ise boşa arama. Yok tecrübesi zira.
 
“Ee bebeğim ee..ee..ee” diye başlar her rüya… Bir ezan, bir sala. Eğer girersen bir seyirli yola, bir açar bir kaparsın gözünü. Bir de bakmışsın ki, geldiğin yer Nemrut’un tepesi. İşte güneşin batışına hayran kaldığın yerdir orası. Rüyadan uyandığın yer yani. Yolculuğun bittiği yer. Ahiri yok zaten bu satırlarda. Ama musikisi muhteşem. Ne görebilirsin, ne dokunabilirsin. Aklın varsa aç kulaklarını, aç da dinle. Huu.