Karaisalı'da Ali Durak Caddesinde yürürken önümden bir araba geçti hızla. Sonra beni farketmiş olacak ki aniden durdu ve geri geri (anarya) geldiler ve yanımda durdu. Arabanın içini göremiyordum. Harbiden korktum. Sonra cam yavaş yavaş inmeye başladı. Kendisini bugüne kadar hiç görmediğim bir yüz, bana çok içten ve samimi bir şekilde ''Merhaba '' dedi. Rahatladım.

Sonra onun yanında oturan son günlerde aram açık olan Vahit Şahin'i görünce daha da rahatladım. Her ne kadar aramız açık olsa da o benim kötülüğümü istemezdi. Arabayı süren, daha adını bile bilmediğm sevimli adam beni Atatürk Parkı içinde çay içmeye davet etti. Benim huyumdur, hiç tanımadığım biri ile ilk kez karşılaşınca bana karşı olan samimiyetlerini ölçmek için hemen para isterim. Eğer verirse veya para vereceğine söz verirse ben de sıcak davranırım. Tanımadığım adam bana ''Bizimle çay içe lütfunda bulunursanız vereceğim'' dedi. Ben de kabul ettim. Onlar parka doğru hareket ettiler ama ben onlardan önce vardım. Arabanın kapısını açtım. Ne de olşa işin içinde para (tavuk) vardı.

Park işletmecisi Sami Dinçer'e, domuz kanı olmayan tavşan kanı üç çay göndermesini rica ettim. Parkın kuzey köşesinde muhteşem manzaralı yeri hazırladım. Vahit Bey, birlikte geldiği kişiyi yan masada duran yılların politikacısı Bekir Abi, yorgancı Ruhi Abi'ye ve Mehmet Fatih Bilici ile ismini unuttuğum eski asker emeklisi birine tanıtıyordu. Adı İsmail Demirkeser'miş. Karaisalı Sanayici ve İşadamları Derneği Başkanı imiş. Bana da tanıttı. o beni tanıyormuş zaten.Allah kahretsin,meşhurum işte. Oturduk. Çaylarımız geldi, içtik. Çok hoş sohbet ettik. Laf aramızda kimse görmeden bana 20 Tl. de para verdi. Canım tavuk eti yemeği çok istiyordu. Onun hepsine tavak alacağım dedim.

Sonra Vahit Bey'den İsmail Demirkeser ile birlikte fotoğraımızı çekmesini rica ettim. Sonra makinesimden baktım, çok güzel çıkmış. O fotoğrafları sonra yayınlatacağım.

İsmail bey çok hoşuma gitti. Sanki birbirimizi yıllar öncesinden tanıyormuşuz gibi geldi bana. Kalbi Karaisalı için pır pır atıyordu. Karaisalı için düşünceleini sürekli anlatıyordu. Karaisalı'ya istihdama yönelik nasıl yatırım yapılırın peşinde idi. Daha bir çok şeyler anlattı ama ben anlayamadım. Çünkü benim aklım tavuktaydı.

Gözüm tuttu bu arkadaşı. Herkesin tanışmasını isterim. İnanın zararlı çıkmaz,aksine memnun kalırsınız. Benim de artlk güzel bir dostum daha oldu. Sizin de olsun derim.

Geçenlerde Çakal mı, Tilki mi denen adam elimdeki sigarayı yere düşürünce kendimi kaybettim. O sinirle iki yumruk bir kafa darbesiyle Tilki yere düştü, tekmelerimle top gibi oynamaya başladım. Araya girenler, özellike de Ufuk Çopuroğlu elimden zorla aldılar Tilki'yi.  Sinirim hala geçmedi. Vahit Şahin'e bunu yaz dedim. O da tamam dedi. Bunu özellikle anlattım ki, benimle yeni tanışanlar dikkatli olsunlar, bana yamuk yapmasınlar istedim.

Hadi eyvallah...