Geçen hafta 3 Aralık tarihi Dünya Engelliler Günü olarak kutlandı. Toplumun engelliler konusunda dikkatini çekmek ve daha duyarlı olmalarını sağlamak amacıyla çeşitli etkinlikler düzenlendi. Elbette ki engellileri yılda bir kez hatırlamamak gerekiyor. Çünkü onların sorunları düşünebildiğimizden daha da büyük. Devlet ve toplum olarak uzun vadeli planlar yaparak ancak bu güçlüklerin üstesinden gelebiliriz. Türkiye nüfusunun 12,29 u yani 8,5 milyon kişi engelli.Erkeklerde bu oran 11.10, kadınlarda ise yüzde 13.45

        Bu engelliler içersinde birde çok engelli görmeyenler diye tanımlanan çocuklar var. Erken doğum veya doğum esnasında oksijensiz kalmaktan dolayı birden fazla engeli bulunan çocukların hayatlarını tanımlamak için zor kelimesi çok mu ama çok yetersiz kalıyor. Görmemeleri zaten bir zorluk oluştururken diğer engellerin eklenmesiyle sıkıntı kat kat artmaktadır. Eğitimleri ise ayrı bir sorun. Bu çocuklar temel ihtiyaçlarını bile söyleyemiyorlar. Tuvalete gitmek, acıkmak, ağrıyan bir yerini söylemek gibi ihtiyaçları bile eğitim sonunda dile getirsinler çok büyük bir aşama kat etmiş oluyorlar. Eğitimle bu sorunların giderilmesi yeterli, daha fazla bir şey beklenmiyor.

        Tabiî ki bu çocukların sorumlukları ile alakalı babalarda büyük fedakarlık yapsa da daha çok yük annelerin omzunda. Bütün güçlüklere rağmen anneler çocukları için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar. Onlarla yaşamayı hayat biçimleri haline getiriyorlar.

       Ülkemizde 4 bin civarında çok engelli görmeyen var. Bunlar tespit edilebilenler. Bunların şu anda ancak 80 tanesi eğitime ulaşabiliyor. Rehabilitasyon merkezlerindeki birkaç saatlik eğitim yetersiz kalıyor. Tek engelliler için sistem bir hayli kurulmuş durumda ancak çok engelliler için eskiye göre iyileştirmeler yapılmış olsa da henüz daha yolun başındayız. Devletin bir taraftan bu konuya ciddi bir şekilde eğilip yeni düzenlemeler yaparak bu alanda eğitim verecek okullar açması gerekiyor hemde toplumu bilinçlendirip özel sektöre cesaret vermesi gerekiyor.

       Onlar bu toplumda bizlerle yaşayan bireylerdir. En azından verilecek eğitimle sağlanacak imkanlarla sadece temel ihtiyaçlarını karşılayabilmek için kendilerini ifade edebilsinler yeter. Onların bizden bekledikleri sadece biraz olsun duyarlılık…