Evet, sürdürüyor.

Biat kültürü, hem de kadınlarımız üzerindeki etkisini artırarak ve kadınların önceden elde ettikleri bazı kazanımlarını da yavaş yavaş yok sayarak hükmünü sürdürmektedir.

Bu kanıya nereden vardığımın izahını şöyle yapabilirim.

5 Aralık 1934 Tarihi, Türk Kadınına seçme ve seçilme hakkının verildiği tarihtir. Bugünün anlam ve önemini kavramada maalesef kadınlarımız sınıfta kalmıştır.

Günün anlamı nedeniyle Atatürk Anıtına konulan birkaç çelenk gördüm. Türk Kadınlar Birliği, İş Kadınları Derneği, Baro ve Siyasi Partilerin Kadın Kolları, Sendika, Dernek, Oda gibi Sivil Toplum Kuruluşlarının kadın üyelerini bu özel günde göremedim.

Sonra kentimizde yayınlanan yerel gazetelerde köşe yazıları bulunan kadın yazarlarımızın hiçbiri bu konuyu gündemine aynı gün almadı. Acaba yarın mı değinirler düşüncesiyle 6 ve 7 Aralık tarihli gazeteleri takip ettim, ama “Acaba?” düşüncem boşlukta kaldı.

Zaman zaman İnönü Parkında birkaç kadının, onlarca pankartla yaptıkları gösterilerde yer alanların neden 5 Aralık Günü aynı eylem veya gösteriyi yapmadıklarını düşündüm. Gerçi İnönü Parkında yapılan o gösterilerde “Kadına Şiddete Son” veya “Ayrımcılığa Son” gibi gerekçelerin ardında bölücü terör örgütünün örtülü veya açık propagandası yapıldığını hepimiz bilmekteyiz.

O nedenle, Onlardan 5 Aralık Gününde Atatürk’e şükran duyma gibi bir ulvi düşünce veya vefayı beklemek saflıktır. Onu da bir kenara yazarak 1934 ‘lü yıllara dönmek istiyorum.

Türk kadını, özlemini çektiği haklarına sahip olmada Atatürk’ün güçlü desteğini almış, Avrupalı kadınların önüne geçmiştir.

Örneğin, İtalya’da kadınlar, 1948 yılında seçimlere girebilmiştir. Japon kadınları 1950 yılında, İsviçreli kadınlar ise 1971 yılında seçme ve seçilme hakkını alabilmiştir. Türk kadını ise, 1935 Seçimlerinde Milletvekili seçilerek TBMM’de yer almıştır.

Mustafa Kemal Paşa, daha Cumhuriyetin İlanından aylarca önce yani 30 Mart 1923 de Vakit Gazetesinde yayınlanan beyanatında;

“İnsan topluluğu kadın ve erkek denilen iki cins insandan oluşur. Kabil midir, bu kütlenin bir parçasını ilerletelim, ötekini ihmal edelim de kütlenin bütünü ilerleyebilsin? Mümkün müdür ki, bir cismin yarısı toprağa bağlı kaldıkça öteki yarısı göklere yükselebilsin?” diyerek kadın-erkek eşitliğinin öneminden söz etmiştir ve hedef koymuştur.

Gazi Mustafa Kemal Paşanın girişimleriyle Türk kadınına 1930 yılında Belediye Seçimlerinde seçme, 1933 de çıkarılan Köy kanunu ile Muhtar seçme ve Köy İhtiyar Heyetine seçilme hakkı tanınmıştır. 5 Aralık 1934 Tarihinde de Anayasada yapılan bir değişiklikle de Türk Kadınına, Milletvekili seçme ve seçilme yolu açılmıştır.

Atatürk hayatta iken yapılan bu son seçimde, (1935 Seçimleri ) 18 kadın Milletvekili seçilmiştir. Bu 18 kadının Yüce Meclisin çalışmalarına ne ölçüde katkıda bulundukları Meclis Tutanaklarında dileyenlerin inceleme ve araştırmalarına açıktır.

Her olay veya gelişme, kendi tarihi seyri içinde değerlendirilmelidir. Dünyanın o günkü demokrasi anlayışı içinde 18 kadını Milletvekili yapmak gerçekten bir devrim, bir dönüşümdür. Hele Avrupa’daki kadın hakları göz önüne getirildiğinde bu olayın mana ve ehemmiyeti daha iyi anlaşılır.

Bugünkü TBMM’deki kadın parlamenter sayımızı 1934’lerle kıyaslarsak gerçekten kadınlarımız, haklarını savunma noktasında sınıfta kalmıştır.

Bugün Adana’mızı Ankara’da 14 Milletvekilimiz temsil etmektedir ve bunlardan sadece biri kadındır. İşte erkek egemenliğinin en sıcak örneği bu şehirde sergilenmektedir. Gerçi 14 Milletvekilini tamamı kadın olsa ne yazar ki? Siyaseten kadınlarımız, kendi önlerini açamadıktan ve hak ederek, mücadele vererek, dikenli ve zahmetli yolları katederek seçilemediklerine ve bir yerlerden birilerinin onayı ile Milletvekili listelerinde yer aldıklarına göre kazanmak veya seçilmek… Sonuca baktığımızda değişen ve kazanılan bir şey olmadığını düşünüyorum.

Yani?.... Yani son zamanlarda geçmişin aşırı solcusu ve bugün kendilerine liberal aydın diyenlerin moda söylemiyle kadınlarımız üzerinde, erkek egemen vesayet devam etmektedir.

Ve kadınlarımız ve aydınlarımız da susmaya, görmemeye…