Atalarımız, boş yere“İşleyen demir ışıldar” dememişlerdir.

Bu güzel deyim ve buna benzer daha onlarca söz; bir büyük tecrübenin, nice büyük deneyimlerin neticesinde kıvamını bulmuş, olgunluğa erişmiş, ”Atasözü”  olma bahtiyarlığına ulaşmıştır.

“Nerede hareket varsa orada bereket vardır” sözünün sadık takipçisi olan atalarımız, hareket ile bereketi özdeşleştirerek Orta Asya bozkırlarından Avrupa’nın içlerine, Afrika kıyılarına, Basra Körfezinden Hicaz Yarımadasına kadar uzanmışlar, bazen “İlayı Kelimetullah” ve bazen de “Devlet-i Ebed Müddet” aşkına at koşturmuşlardır. Ama asıl kendi refah ve saadetleri için bu hareketlerinde bereketi aramışlardır.

Ancak, fethedilen bu yeni topraklarda yan gelip yatılmamış, buralara kültürümüz, törelerimiz, yani medeniyetimiz taşınmıştır.  Oba oba, oymak oymak, boy boy yerleştikleri yeni yerlere Orta Asya’  dan  getirdikleri isimleri vermişler, imar hareketleri çerçevesinde yapılan mabetler, hanlar, hamamlar, kaleler ve kervansaraylarla; şifa evleri eğitim ve öğretim kurumları ile buralar, mamur ve müreffeh kılınmış, tarihi dokuya“Türk” mührü vurulmuş, tapuya sahip olunmuştur.

Ama heyhat…

Tembellik, bugün üzerimize bir kâbus gibi çökmüşe benziyor. Emek vermeden kazanmanın, vermeden almanın yollarını aramaktan başka bir şey düşünecek durumda değiliz.

Artık, Milli Piyango biletlerinden, Spor Toto, Spor Lotodan, Altılı Ganyan ve Sayısal Lotodan medet umuyoruz. Bazı televizyonların yarışma programlarına iştirak edebilmek ve verilen telefon numarasına ulaşabilmek için saatlerce telefonlarımızı meşgul ediyoruz. Bu tür lotaryalara katılarak köşeyi dönme hesapları içerisinde sosyal bunalımlara doğru sürükleniyoruz.  

 Düşünebiliyormusunuz, nereden nereye geldik. Büyük Atatürk’ün ”Türk;  Öğün, Çalış, Güven ” , ”Türk; çetin işler başarmak için yaratılmıştır.” Ve O’nun, “Muvaffak olmak için, çok çalışmak lazım geldiğini bilmeliyiz .” özdeyişlerini unutmuşuz, sanki bir daha hiç gündemimize almamak üzere tarihin tozlu sayfaları arasına gömmeye çalışmışız.

 İslamın Yüce Peygamberi Hazreti Muhammet’in  “ İnsan; elinin emeğinden daha hayırlı bir taam yememiştir” hadisini göz ardı etmişiz.  Umudumuzu lotaryalara, şans oyunlarına ve çekilişlere bağlamışız.  Ayrıca “köşe dönme” oyunlarına yeni formüller, yeni kurnazlıklar katmayı yeğlemişiz.

 Oysa mensubu olmaktan şeref duyduğumuz İslam Dini, alın terinin kutsallığını; gelenek ve göreneklerimiz de çalışmanın, yardımlaşmanın dayanışmanın önemini kabul eder. Sosyal yaşantımızın temelinde, çalışana, üretene saygı ve çalışanın emeğinin alınteri kurumadan verilmesi kuralı vardır.

 Çünkü çalışan insan, hem kendisi kazanır, hem ülkesine kazandırır, hem de gelecek nesillere bolluk ve bereket bırakır.

Çalışmak, bir ibadettir.

 İbadetin bir yanı Tanrı ‘nın hoşnutluğunu kazanmak, bir yanı da manevi hazzın eşliğinde “öteki âlemin” huzur ve sükûnunu yakalamaktır. İbadet eden insan, nasıl ki ibadet esnasında iyiliği, doğruluğu düşünüyor, iyilik ve güzellik duygusuyla yoğunlaşıyorsa çalışan insanda tıpkı ibadet eder gibi ürettiği mal ve hizmetle bir şeyleri ortaya koyabilmenin hazzını tadıyor, güzel geleceklerin zeminini hazırlıyordur.

İşte olaya buradan bakınca çalışmanın bir ibadet olduğu hususunda aynı düşünce ekseninde buluştuğumuza inanıyorum. Çalışma şevk ve heyecanı, bireyler düzeyinde kalmamalı, toplumun bütün fertleri bu şuura vakıf olmalıdır. Bu bilinci, bugünün küçüğü fakat yarının büyüğü olacak çoçuklarımıza da aşılamalıyız. Böylece onların teknolojiye ve medyanın getirdiği yeni oluşumlara kapılarak kolaycılığa, lotaryacılığa, köşe dönmeciliğe sapmalarına önlemiş oluruz.

 Çünkü çalışmak bir terbiye işidir. Çalışmak da ancak alışkanlıkla elde edilir ve devam eder.

        Bir ünlü deyimle noktalamak istiyorum bu sohbetimizi:

  “Çalışanlar, kötülük düşünmeye vakit bulamazlar; çalışmayanlar ise kendilerini kötülüklerden kurtaramazlar.”   

(Okuyucularımızın Kutlu Doğum Haftasını kutluyorum .)