Değerli Dostlar, yaşlanıyor muyum nedir?

Kıymetli ve saygıdeğer hemşehrilerim ile düzenli olarak bu sütunlarda çok istememe rağmen buluşamıyorum.

Oysa ben, ihtiyarlamayı kabul etmiyorum ve halen genç olduğumu düşünüyorum ama var bir arıza demekki.

Bilgisayarın karşısına geçtiğimde ve bir şeyler yazarak hemşehrilerimle hemhal olmak istediğimde neyi paylaşacağım konusunda çelişkiler yaşıyorum. Umutsuzluk girdabında çalkalanıp duruyorum. Yoz bir tarlada dolaşıp duruyorum sanki.

Karaisalı’nın siyasetine veya yönetim işlerine dair yazacak çok şeyler var ama “zülfü yare” dokunmaktan çekiniyorum.

Çünkü doğru söyleyeni dokuz köyden kovuyorlar. Kovamasalar da, bazılarının içten içe düşmanlığını kazanıyor, yalan ve iftira oklarına maruz kalıyorsun. Ve bu bağlamda düşman hanende yeni misafirlerin oturduğunu görüyorsun. Hasetlik ve çekememezlik üzülerek belirmeliyim ki, bizim onulmaz ve ezeli bir hastalığımızdır.

Ben, bu kez buradan benim gibi Türk Milletinin ve Türkiye Cumhuriyetinin geleceğine ilişkin kaygı ve endişeler taşıyan hemşehrilerimle en iyisi önemli bir yazıyı paylaşayım. Zira yeni Anayasa yapılması doğrultusunda çalışmalar devam ederken önümüzdeki günlerin Türk Milleti ve Türklük için çok önemli gelişmelere gebe olduğunu unutmayalım.

Yukarıdaki “Ey Türkler!” başlığı, Doç.Dr. Durmuş Hocaoğlu!na ait bir yazının başlığı.

Yeniçağ Gazetesinin eski yazarlarından Rahmetli Doç.Dr. Durmuş Hocaoğlu’nun ( Bayburt, 1948 – İstanbul, 2010) Yeniçağ Gazetesinde yayınlanan bu köşeyazısı, bilgi, görgü ve vizyonun sonucu uyarıcı bir kilometre taşıdır. Bizleri ve sizleri düşünmeye, ileriyi görmeye davet eden ve uykudan uyanmamamızı ve etrafımızda olup bitenleri eleştirel bir gözle değerlendirmemizi isteyen önemli bir yazıdır.

Buyurun birlikte okuyalım:

“ Ey Türkler!

Ya ikinci Endülüs ya da Ergenekon olma çizgisindesiniz. Zira Anadolu, dikkatli olmazsanız sizi boğacak bir tuzağa, İkinci Endülüs’e dönüşmek üzeresiniz.

Ey Türkler!

Milletlerin yükseldiği yerden düştüğünü unutmayınız. Sizler ki, Asya’nın bağrından kopup gelerek Tarihinizin zirvesine burada çıktınız amma burada düşmek üzeresiniz. Burada “efendi” oldunuz, burada “kul” olmak bahtsızlığında kalabilirsiniz.

Ey Türkler!

Tarihte kazananlar ve kaybedenler vardır. Tarih, kaybedenleri değil, kazananları baş tacı yapar. İmdi sizler, kaybedenleri oynuyorsunuz. İkbal yıldızınız sönmek üzere… Keza Tarih, merhametsizdir. Yere düşenin üzerine basarak ilerler. İmdi Türkler, yere düşmek üzeredir. Yere düşerseniz, sizi de ezer geçer ve çöplüğüne atar.

Ey Türkler!

Gökleri ve yerleri yaratan Yüce Tanrı’mın her şeye gücü yeter amma kendisini değiştirmeyenleri kendisi değiştirmez. Ol sebebe binaen kendinizi değiştiriniz. Elinizi, kolunuzu bağlayarak dua etmeyiniz. Liyakatinizi kaybetmek ve uyuşmak noktasındasınız. Sakın ha! (Bu da geçer) demeyiniz. Elbette geçer amma deler geçer ve Rabbim efendileri kula, kulları efendiye dönüştürür. Sizi indirir, dün yönettiklerinizi başınıza geçirir.

Ey Türkler!

Milletler, yükseldiği yerden düşer amma düştüğü yerden de yükselir. Sizlerde ise, yükselecek güç daima vardır. Yeter ki, gerçek ile sahteyi, gerçek aydın ile propagandistleri ve lobicileri; gerçek lider ile fareli köyün kavalcılarını ayırt edebilecek bir bilinç ve ferasete kavuşunuz. Gücünüzü keşfediniz ve iradenizi harekete geçiriniz.”