Güz gelip te havalar serinleyince herkes köye göçerdi. Kış için odun getirme telaşı başlardı. Kuru çamlar baltayla yıkılır, dalları ve gövdenin ince bölümleri ocağa sığacak şekilde bölünürdü. Bu kütüklere "dikmelik" denirdi, çünkü ocağa dikilirdi. Ocağa dikilen iki dikmelik arasına odunlar konur ve çıra (çam) ile tutuşturulurdu. Bu şekilde ateşin uzun zaman yanması sağlanırdı. Çıra daha çok Alaciğer, Böğürtlen tarafından,meşe odunları,Çakalçukuru, Dünyadibi'nin Kilise tarafından ve Karsantılı emminin tarlasının üst taraflarından getirilirdi. Meşenin kalın gövde odunlarına "yaşlı" denirdi ki bunlar yarı yaş, yarı kuru olurdu.

O günlerde şimdiki gibi benzinli ağaç testereleri, Traktör yoktu. Birkaç kişide palamut bıçkısı bulunurdu. Evlerde kullanılan tahtalar, kol gücüyle iki kişinin yardımlaşmasıyla üretilirdi. Tabiidir ki hiç düzgün değillerdi. Evlerde lamba, soba, pencerelerde cam yoktu. Ben, ocağın karşısına geçip başım ocaktan tarafa gelecek şekilde sırt üstü yatar iki elimle kitabı ateşin şavkına tutarak ders çalışırdım. Soba sadece dükkanlarda olurdu.

Evlerin damları hep topraktı. Üstü çinkolu olan tek yapı cami idi. Bugün sanırım hiç toprak dam yok dolayısıyla dam yuvamaktan (loğlamaktan) ve kar kürümekten kurtulunmuş.

BİR ANI:

Yusuf abimle bizim boz eşeği alıp Karsantılı Çavuşun taralasının üstüne,Burçaklığın yantarafına, şimdiki kamyon yolunun altına meşe odunu getirmeye gittik.O zamanlar,yakanın yüzü,Kurudere, Kademli taraflarında bol meşe ağaçları vardı.

Biraz odun yapıp çatal yardımıyla eşeğe yükledik. Abim, eşeği önüne katıp köye doğru yollanırken bana uzunca bir kütüğü göstererek ;"Ben gelinceye kadar bu kütüğü böl." dedi.

Ben baltayı zor kaldırıyorum,bir kaç balta vurduktan sonra bıraktım. Bünyem zayıftı, belki bu yüzden işi pek zorsunurdum. Bu yüzden babam bana "Sen adam olmazsın." derdi.Abim çalışkan olduğu için onu, sanki daha çok severdi. Babamın ölçüsü iyi iş yapmak, çalışmaktı. Neyse....

Ben oturup bir plan yaptım ve hemen uyguladım: Bir miktar çam yaprağının uçlarını aynı hizada avucumda tutup burnuma soktum. Diğer elimle alttan hafifçe vurarak burnumu kanattım. Ağzıma doğru akan kanı dudklarıma yaydım, biraz da baltanın sapına sürdüm. Oturup abimi beklemeye başladım. Neden sonra abim geldi, kütüğün olduğu gibi durmakta olduğunu görünce, kızarak; "Neden kesmedin lan ? dedi. Ben karnımı tutarak ; "Kesiyordum ama baltanın sapı karnıma değdi, ağzımdan, burnumdan kan geldi." dedim. Yüzüme bakıp kanları görünce sesini çıkarmadı, baltayı alıp kütüğü böldü...