Türkmen Ozanı Süleyman Özçelik bana bir mektup ve şiirlerini göndermiş. İskenderun’da yaşıyor.. Günün koşullarına uygun ayaklı-uyaklı şiirler yazıyor. Özetle; Mektubunda hal-hatırımı soruyor..İskenderun Adana’ya uzak değil, dünya küçüldükçe küçülmüş, teknoloji baş döndürücü hızla ilerliyor. Menfaat öne çıkıyor. Gidiş iyi değil. Oysa insan olmak, dürüst olmak önemli.. İnsanlar bunu düşünmeli, yaşamlarını buna göre düzenlemeli.. Selam, sevgi.. diyor. Elimde epeyce şiirleri var. Hangisini yazsam bilmem ki? Köşeme kaç şiir sığar, belki bir, belki iki.. Eline, yüreğine sağlık..

“TÜRLÜ TÜRLÜDÜR- Sen benim derdime derman olamazsın/ Bendeki yaralar türlü türlüdür/ Ne tabipsin, ne de halden anlarsın/ Bendeki yaralar türlü türlüdür// Kara imiş alnımdaki yazılar/ Anasız babasız kaldı kuzular/ El atma yarama yaram sızılar/ Bendeki yaralar türlü türlüdür// Ta ezelden beri gül yüzüm gülmez/ Çaresiz dertlerin dermanı olmaz/ Lokman Hekim gelse derdimi bilmez/ Bendeki yaralar türlü türlüdür//Türkmen Ozanıyım bozdum harmanı/ Ankara’dan geldi devlet fermanı/ Başbakan derdimin olmaz dermanı/ Bendeki yaralar türlü türlüdür”

Evet yaralar bitmez; derindedir kimi yaralar iyi olmaz.. Ama yaşam sürüyor, sürecek.. Yaşamı iyileştirecek insanlar, yöneticiler gerek bize..

“DOST BİLDİKLERİM- Yine tazelendi eski yaralar/ Hani nerde kaldı dost bildiklerim/ Kimsesiz kalmışım ben bu aralar/Hani nerde kaldı dost bildiklerim// Yeter ey Allah’ım bu kadar yeter/ Benim çektiklerim ölümden beter/ Dost, dost acısına acı mı katar/ Hani nerde kaldı dost bildiklerim// Sanki dünya baş üstümde dönüyor/ Herkes beni mutlu olmuş sanıyor/ El attıkça yaralarım kanıyor/ Hani nerde dost bildiklerim// Bozuktur dünyanın düzeni bozuk/ El atma sineme yüreğim ezik/ Yazıktır dostlarım, sizlere yazık/ Hani nerde kaldı dost bildiklerim// Türkmen Ozanı’yım dostsuz olamazdım/ Ağlayıp da göz yaşımı silemezdim/ Ben de bu dünyayı böyle bilemezdim/ Hani nerde kaldı dost bildiklerim”

Türkmen Ozanı sızlanıyor dost bulamadım diye. Soruyor, hani nerde dost bildiklerim.. Dostluklar çıkara dayanınca ne diyeceksin.. Ferahi “Bir dost bulamadım, gün akşam oldu” diyor.. Hele ozanların dost bulması, olası görünmüyor.. Ozan şöyle tanıtıyor kendi şiirlerinde kendini:

“DEDEMİN TORUNUYUM- Amik Ovası’nda bizim köyümüz/ Mürseloğlu aşiretimiz beyimiz/ Oğuz boylarından Türkmen soyumuz/ Bana derler Koğuk Osman torunu// Sivas Uzun Yayla dedemin yurdu/ Binboğa’dan gelir aslanı kurdu/ Sultan Murat Han emiri(tuğrayı) verdi/ Bana derler Aman Osman torunu// Bizlere verdiler isken emiri/ Emir yüksek yerden keser demiri/ Çizmemizde durur Amik çamuru/ Bana derler Koğuk Osman torunu// Dedemi dinleyen hayrete (kaldı) vardı/ Aşıkların çoğu sazını verdi/ Bundan başka aşık gelmez dedi/ Bana derler Aman Osman torunu// Türkmen Ozanı’yım sözüm sözümdür/ Türklük seceremdir, dinim özümdür/ Bizleri seven sevmeyen bizimdir/ Bana derler Al(i) Osman torunu”  (İletişim:0531.8990770)