Hasan Turan’ı tanımayan var mı bilmem. Şu meşhur “Ana Beni Eversene” türküsünün şairi../ Anasından şair olarak doğmuş bir eğitimci.. Ama talihsizlik onu küçük yaşta babasız bırakmıştır..

Anasıyla, Adana-Ceyhan-Mustafabeyli Köyü’nde yalnız yaşamaktadır.. Öylesine yoksul ki, köyün çobanlığını üstlenmiştir küçük yaşta. Başına bir bela gelir, camızlar yatar arkın içine, köyün ağalarından Kör Musto’nun tarlasını sular basar.. Kör Musto durur mu, sumağını aldırır küçük Hasan’ın.. Yaş derilere sarar anası, az bir şey iyileşir.. Okulu’na mektup yazar.. Düziçi Köy Enstitüsü’nün Müdürü Lütfi Dağlar’dır.. “Gel” der, yeniden okula başlar.. Yıl 1943, Okula Cumhurbaşkanı İsmet Önünü gelir. Hasan abimize gün doğar. “Geliyor” adlı şiirini okur..

“Tükenmeyen dertlerim içimi eziyordu/ Gözlerim Ankara’nın yolunda geziyordu/ Bilinen hayalleri hakikatle örseydim/ Özlemlerim birikti, yüzünü bir görseydim//…”(1)

Asker, Dışişleri Bakanı, Başbakan’lık yapmış, şimdi Cumhurbaşkanı olan İnönü, Hasan abimizin iyileştirilmesi için Ankara’ya götürür.. Okula bir kamyon vermeyi, bir de Yarbaşı’na  istasyor yaptırmaya söz verir.. Üçü de gerçekleştirilir..

Ankara’da, İnönü, MEB Hasan Ali Yücel, İlköğretim Genel Müdürü İsmail Hakkı Tonguç, İnönü’nün doktoru Zeki Pamir ilgilenirler.. Hasan abimiz iyileşince, “Sen burada kal, burada okutalım seni, büyük şair olursun…” derler. Abimiz, anamı da buraya getirdin demeyi akıl edemez;  anasından başka kimseyi düşünemez, memleketine döner..

Onunla çok karşılaştık.. Çok sevecen, güler yüzlü, insan sever biriydi.. Sevgili dostum, arkadaşım, köylüm Dr. Halil Atılgan’la dostluğu ilerletirler.. Atılgan, onun yaşamını, çalışmalarını, şiirlerini iğneden ipliğe inceler, derler, “Ana Beni Eversene” kitabında toplar(2)..

Kitaptan (…),  abimizin bestelenmiş şiirlerine notasıyla birlikte yer verelim..

 “Deliyim Benim Sevdam, Ana Beni Eversene, Oy-Gizli Sır, Şen Ola Düğün Şen Ola, Nem Alacak Felek Benim, Vermediler Ne yapayım,  Hızır Gebi Tut elimden, Evimizde Çiçektin”

Bir örnek: “Ana Beni Eversene”

“Yeşil küncüm dal dal oldu/ Çocukluğum masal oldu/ Bu yıl bana bir hal oldu/ Ana beni eversene// Toprağı kat kat çevirdim/ Türlü türlü hale girdim/ Güveylik urba diktirdim/ Ana beni eversene// Bakır taslar kalaylansın/ Odalarda mumlar yansın/ Uyuyan bahtım uyansın/ Ana beni eversene// Kilimiz halımız var/ Oğul oğul balımız var/ Ay boynuzlu malımız var/ Ana beni eversen// Şükür gitti bizden darlık/ Gelin almak bahtiyarlık/ Olmaz olsun şu bekarlık/ Ana beni eversene”

Hasan abimizi, şu kısacık yazıya sığdırmak yetmez. Onu en iyisi, Dr. Halil Atılgan’nın kitabından okumalı(3).. diyorum.

1924 yılında doğan Hasan abimiz, 29. Eylül 2002’de dünyamızdan ayrılır. Mezarı Mustafabeyli Köyü’ndedir.  Onu saygıyla anıyor, Tanrı’dan rahmet diliyorum..

……………….

İlgilenenlere Not: 18.12.2013, Çarşamba, Ceyhan-Mustafabeyli Köyü Lisesi Salonu’nda törenle anılacaktır..

…………………….

1., 2. , 3.  Dr. Halil Atılgan, Ana Beni Eversene ve Ceyhanlı Hasan Turan, Ceyhan Belediyesi Kültür yayınları, 2009, Ceyhan.