2014 yılındayız.

Bu tarih itibariyle, Karaisalı’da yazılı ve görsel ve de radyo gibi işitsel basın-yayın bulunmamaktadır. Matbaa yoktur. Sosyal medya olarak adlandırdığımız sanal dünyada ise, iki tane internet gazetesinin mevcudiyetinden söz edebiliriz. Gazeteci Vahit Şahin yönetimindeki “ Karaisalı Haber” ve Reklamcı Hüseyin Kuşdemir yönetimindeki “Karaisalı Havadis” . Bu iki sanal yayın ile insanlarımız, yöresel ve evrensel haberlere ulaşma olanağı sağlamaktadırlar.

Bugün için durum, böyledir ve bu merkezdedir. Peki, geçmişten bugüne nasıl gelindi? Geldiğimiz yollarda durum ne idi?

6 Nisan 1987.

Bu tarih, Karaisalı’nın sosyal, kültürel ve yazılı basın tarihinde bir ilkin başlangıç tarihidir. Bir başka söyleyişle bu tarih, bir milattır. Çünkü bu tarihte Karaisalı insanı, ilk kez kendi yerel gazetesi ile tanışmaktadır.

Yani bu tarihte Karaisalı insanı, kendi çocuklarının, kendi yöresi için çıkardığı bir gazete ile tanışıyor. Haftalık yayınlanıyor.

Karaisalı’nın Sesi Gazetesi.

Biz, üç kişiydik. Karaisalı toprağından gelip Adana şehrinde hayatını devam ettiren… Doğduğu coğrafyaya borçlu olduğunu düşünen ve bunu bir şekilde hizmet ile ödemek isteyen… Üç genç, üç kocaman yürek…

Ömer Işık, Vahit Şahin ve Oğuz Âdem Selçuk.

Ömer Işık, Makine Mühendisi, Adana Belediyesinde, Vahit Şahin, Gazeteci, ulusal yayın yapan Türkiye Gazetesinde ve Oğuz Adem Selçuk, Memur, PTT de çalışmaktadırlar.

Karaisalı yöresinin güzelliklerini, halkımızın ortak değerlerini,  tanıtmaya, ihtiyaç ve beklentilerini ilgililere duyurmaya, halkımıza basın yoluyla hizmet etmeye talip olmuştuk. Tarihi eserlerimizi, turistik güzelliklerimizi ve el emeği—göznuru yöresel değerlerimizi fotoğraflayarak, anlatarak geniş bir çevreye tanıtmak, iç turizmi teşvik etmek ve bu yoldan İlçemizin ekonomisine “karınca kararınca” katkı sunmak istiyorduk.  Geldiğimiz coğrafyaya, böylesine farklı açıdan bakarak, üzerimize düşen görevi yerine getirmeye çalışıyorduk.

Her akşam, birimizin evinde toplanarak hazırlayacağımız sayı üzerinde tartışıyor, yayınlanacak haberler ve resimler üzerine düşüncelerimizi paylaşıyorduk.   Böylece beraberce gazetenin mizanpajını oluşturuyor, son şeklini birlikte ortaya koyuyorduk. Eşlerimiz de, çoğu kez bizimle birlikte oluyorlardı ve çayımızı, kahvemizi ikram ediyorlardı. Üç arkadaş, üç akraba, aile ortamında üç ayrı evi; gazetenin hem bürosu, hem yazı işleri ve hem de arşiv odası olarak kullanıyorduk, heyecan ve özveriyle bir gazete hazırlamış oluyorduk.

Bu serüvende Ömer Işık, gazetenin finansmanını temin ediyor ve ayrıca aldığımız reklamları, o zaman şimdiki gibi dijital baskı olmadığından ve makine mühendisi olduğundan cetvel ve pilot kalemler ile sayfanın durumuna göre hazırlıyordu. Yani haberlerden ve resimlerden arta kalan boşluklara reklam giriyorduk ama bu girişi Ömer Işık, cetvel, pergel ve pilot kalemler kullanarak sağlıyordu.

Yine bu serüvende Vahit Şahin, gazeteci olduğu için topladığımız ve yayınlanmasına karar verdiğimiz haberleri, röportajları,  gazeteciliğin evrensel kuralları çerçevesinde yazıyor, çekmiş olduğu resimleri haberin içeriğine göre yerleştiriyordu.

Ve bu serüvende ben de, toplayıp değerlendirdiğimiz haberleri, röportajları – o vakitler bilgisayar olmadığından- daktilo edip oluşacak mizanpaja göre, sayfa sayfa yazıyordum. Öte yandan gittiğimiz köylerdeki Kurtuluş Savaşı gazileriyle veya onların yaşantısına tanık olmuş yakınlarıyla görüşmeler yapıyor, “teyp” ile kaydettiklerimizi de deşifre edip yazılı hale getiriyordum.

Ayrıca Gazetenin 2. Sayfasında  “Kültür-Sanat-Toplum” başlığı altında bana ayrılan köşemizde kültürel, folklorik araştırma ve derleme çalışmalarında bulunmayı düşünüyordum. Bu köşede ilk sayımızda şöyle bir duyuruda bulunmuştum:

“Saygıdeğer Okuyucularımız,

Bize ayrılan bu sayfada bundan böyle her hafta, birlikte olmanın heyecan ve sevinci içinde sizlere “Merhaba!” diyoruz.

“Kültür-Sanat-Toplum “ sayfamızda hangi konulara yer verecek, neler planladık, nasıl gerçekleştireceğiz? Bu çalışmalarımızı nasıl bir takvime bağlayacağız?  Kısaca bahsedelim.

Karaisalı’mızın yetiştirdiği şair ve yazarlarımızı folklor ve halk müziği ile iştigal eden hemşehrilerimizi tanıtıcı yazılar hazırlayıp yayına koyacağız. Karaisalı Folkloru çerçevesinde yer alan türkü, ağıt, halk ve çocuk oyunları, insanlarımızın günlük yaşantılarında kullandıkları ve mahalli rengi ağır olan atasözü, deyim, tekerleme ve bilmeceleri; doğum, ölüm, düğün, evlenme ve nikâh ile ilgili gelenek ve görenekleri, yemek çeşitleri ve yapılma usullerini;

Yöremizdeki her türlü folklorik malzemeyi yazıya geçirirken mümkün olduğunca köylerimizi tarayarak, köylülerimizi kaynak kişi göstererek sizlere aktaracağız.

Bizim bu uğraşılarımıza yardımcı olacak, katkıda bulunacak bütün hemşehrilerimize sütunlarımız açık olacaktır. Sanat ve folklor konusundaki çalışmalarınızı değerlendirecek, halkımızın istifadesine sunacağız.

Köy araştırmaları, memleketimiz ve ilçemiz için çok önemlidir. Bu araştırmalar, idarecilere, köy kalkınmasını gerçekleştirmek isteyenlere politikacılara ve memlekete hizmette bulunacaklara ışık tutacak, iyi bir rehber vazifesi görecektir. Verilecek kararları isabetsizlikten kurtaracaktır. Bu çalışmaların ayrı bir değeri de, ilerisi içindir. Bir yörenin nereden nereye geldiğini, nasıl bir ilerleme, kalkınma ve kültür seviyesine ulaşıldığını ifade eden tarihi belgeler oluşudur.

Milli Mücadeleye katılarak, gerek Mustafa Kemal Paşanın komutasındaki Milli Orduda, gerekse Kuvayı Milliye adı altında Adana’yı düşman işgalinden temizleyen çetelerin içinde bulunan ve hayatta olan gazilerimizi yaşadıkları yerlerde ziyaret ederek ellerini öpecek, onlara şükranlarımızı sunacak, fotoğraflarını çekecek, harp hatıralarını yayınlayacağız.  O mümtaz gazilerimizden nakledeceğimiz bu hatıralar; gelecek nesillere tarihi ve destani değeri olan birer kültür mirası olarak intikal edecektir.

Bu çalışmalarımız, sizlerin bize destek vermenizle başarıya ulaşacaktır.  İlginizi bekleriz. Saygılarımızla…”

 (devam edecek)