6 Nisan 1987 Tarihi, Karaisalı İlçemizin tarihinde bir ilkin yaşandığı gün. Heyecandan üç insanın kalp atışlarının doruğa ulaştığı bir gün. Ucu açık bir umudun yolculuğuna başlandığı bir gün. Tohumun toprağa düştüğü ama yeşerip yeşermeyeceğinin bilinmediği bir gün…

 “Karaisalı’nın Sesi”  gazetesinin ilk sayısı elimizde. Kutsal bir nesneye dokunur gibi gazetemize dokunuyoruz, sayfalarını çevirmiyor adeta okşuyoruz. El emeği, göz nuru bir ürün var önümüzde. Ve bu ürünün her şeyi yüreğimizden duygu, alnımızdan ter, elimizden emek olarak önümüzde duruyor. 

O gün böylesine duygularla dokunduğumuz gazetenin ilk üç sayısı, şu anda masamın üzerinde duruyor.  Zaten dördüncü sayısı da hiç olmamıştı ki. Karaisalı’nın Sesi, sadece üç sayı yayınlanabilmişti.

İlk sayımızın yayın tarihi: 6 Nisan 1987. Sarı zemin üzerine kırmızı renk ile yazılan “KARAİSALININ SESİ” adının hemen altındaki manşet:

Güneyde Bir Doğu Anadolu/KARAİSALI. Ve hemen manşetin altında karlar altında üşüyen bir köy evi… İlk sayımız 20 sayfa olarak hazırlanmıştı. İkinci sayfamızı “KÜLTÜR-SANAT-TOPLUM” üst başlığı altında yerel kültürümüze ayırmıştık.

Üçüncü sayfada Gazetenin künyesi en üstte ve hemen altında oldukça ses getiren bir başlık vardı: “Karsantılılara bir dokun, bin ah! İşit” ara başlığının hemen altında “KARSANTI İLÇE OLMALIDIR..” ve Karsantı’da, Akören’de çektiğimiz köylülerimizin  resimleriyle birlikte verilen haber. Ve köylülerimizin ağzından istek ve dilekleri… Dördüncü, beşinci, altıncı ve yedinci sayfalarda yerel haberler. 18. Sayfaya kadar ilanlar, reklamlar ve başarı dilekleri… 19. Sayfada birinci sayfadaki haberlerin devamı. Ve 20 sayfada “KAKSAN”  Kireç Fabrikası reklamı. Yalnız bu ilk sayımızda “spor sayfası” yapmayı unutmuşuz. 2. Ve 3. sayılarımızda bütün gazetelerde olduğu gibi, son sayfayı spora ayırdık.

İkinci sayımızın yayın tarihi: 13 Nisan 1987. Manşetteki haberimiz şöyle bir başlık altında verildi: “Çatalan Barajzedeleri Soruyor / NE OLACAK HALİMİZ?”

 Haberin devamı “ Sarımehmetli, Karayusuflu, Körüklü, Sarıkonak, Ömerli, Kestek, Tatık, Kösefakılı, Sadıkali Köyleri Tamamen; Torunsolaklı, Eğlence ve Çatalan Kısmen Sular Altında Kalıyor”

Toprakları Sular Altında Kalan Köylüler “Ne Olacağımızı, Nereye Gideceğimizi, Ne İş Yapacağımızı Bilemiyoruz. Kendimizi Suların Akıntısına Bıraktık” Diyorlar. Bir grup köylümüzün resimleriyle birlikte haberin ayrıntısı veriliyor birinci sayfada.

Üçüncü sayfada “Gazetemizle İlgili Karaisalı’lar Ne Dedi? Üst başlığının hemen altında ortak karar şu sözlerle veriliyor.

“KARAİSALININ SESİ GURURUMUZDUR”

İlçe yöneticilerinin, köy muhtarlarının ve esnaftan bazı kimselerin destek açıklamaları, resimleri ile birlikte verilmişti. Kaymakam Vekili Zamir Genç, Cumhuriyet Savcısı Muharrem Erciyes, Belediye Başkanı Hasan Hüseyin Kuşçu, Salbaş Köyü Muhtarı Mehmet Bozüyük, Sadıkali Köyü Muhtarı Muhittin Genç, Salbaş Köyünden Davut Develi, Akören Kasabasından Osman Uzunoğlu gibi bazı esnaflar… İkinci sayımız da 8 sayfa olarak hazırlanmıştı. İkinci sayımızda sanki üçüncü sayımızın kaderi belli olmuş gibiydi. İlan ve reklam birden aşağıya çekilmişti.

Üçüncü sayımızın yayın tarihi: 20 Nisan 1987. Manşetten verilen haber, yollarımızın bozuk ve bakıma muhtaç olmasıyla ilgiliydi.

“Karaisalı’da Şoförler / HENDEK SAVAŞI VERİYOR” Ve delik deşik olmuş yollarımızdan bir resim ve ara başlık: “Şoförler (Yollarımız Çok Yıpranmış, Milli Servet Heder Oluyor, Ne Zaman Yapılacak Bu Yollar) Diye Soruyorlar. Ve haberin devamı…

Üçüncü sayfada yeni bir üst başlık: Köylerimizi Tanıtıyoruz. Tepede Kurulmuş Şirin Bir Köy / GÜVENÇ… Güvenç Köyü hakkında Köy Muhtarı Salim Şahin’den ve diğer köylülerden alınan bilgilere göre; 110 hanesi bulunan Güvenç Köyünün nüfusunun da 687 kişi olduğunu, okuma yazma oranının da oldukça yüksek olduğu, köyde 10 bin dönüme yakın arazi bulunduğu ve diğer birçok başlık altında bu köyümüzü tanıtmış oluyoruz bu sayımızda. Ve diğer yerel haberler… Üçüncü sayımızda sayfa sayımız altıya düşüyor ve gazetenin dağıtımını düzenli yaptığımız halde okuyucu sayımızı artıramıyoruz ve bu sayı, son sayımız oluyor.