İsrafil Kıraç ilkokul arkadaşım. Ayrıca baba tarafımdan akraba gelir. Bizim köye (İncirgediği) komşu Aladağ Köyü’ndendir. Aladağ’da, Kumdere’de o yıllarda okul yoktu, bizim köye gelir okurlardı. Altmışlı yılların başında köylerine okul yapıldı.

Komşu köy olarak sosyal ilişkilerimiz iyidir.

Yetmişli yıllarda köylerimiz kentlere göçmeye başladı. Bugün üç yüz haneden on hane ya var, ya yok! Aladağ, Kumdere köylerinde bundan biraz daha fazla.

İsrafil bankacı oldu, ben öğretmen. Çok seyrek de olsa görüştüğümüz oluyordu. Telefon ettim (6.3.2015) sözleştik. Tarsus’a vardım. İstasyon’da bekliyordu. Otomobiline bindirdi mahallelerinde (Anıt Mah.) bir kahveye götürdü beni. Çay içtik, konuştuk.

Tarsus Parkı’na geçtik. Burası Tarsus’un eski ünlü parkı. Bakımsız kalmış. Belediye bu anıt parkı yeniden eski ününe kavuşturmalı.

Tarsuslular bu parkta serinler, bu parkta eğlenir. Ülke sanatçıları, park havuzunda küçük gemi üstünde kurulmuş olan sahnede şarkı türkü söylerler, meddah oyunları sunarlardı.

Havuzun çevresinde izleyenler yerlerini alır semaverle çay ısmarlar içerlerdi. Kimi de içkisini, birasını yudumlardı.

İsrafil’le bunları konuştuk. Çocukluk anılarımız anlattık. Her birimiz bir yere dağıldık, ne yapıyoruz, neredeyiz, bilmiyoruz.

Bekir Sert, Mehmet Hançer, Mehmet Dörtgöz, Mustafa Kalın, Salim Ekti, Salim Gültekin yaşamıyorlar artık.

Muzaffer (Mustafa) Pilancı  Mersin’de emekli Halk Sağlığı Eğitimcisi, Ali Hançer Adana’da belediyeden emekli memur, Sait Özak Adana’da, Kamber Seyhan Tarsus’ta oturuyor, çiftçilik yapıyorlar. Kız arkadaşlarımızdan hiç haber yok!

Mehmet Mustuk öğretmenimiz çok titizdi. Bir ödev verse, İsrafil bir fazla yapardı, o, onu ölçü alır bizi pataklardı. Düğüne gidemezdik, bir işimiz olmadıkça evden çıkamazdık. Ne yapar yapar bizi izlerdi. Ertesi gün, tahtaya kaldırır bilemeyinceye dek sorular sorardı. Hııı sen filan yerdeydin, ders çalışmadın der çırpıştırırdı.

Yarenlik Alanı’na geçtik. Burası trafiğe kapatılmış, ünlülerin büstleriyle donatılmış, çay kahve içme, dinlenme yerleri oluşturulmuş. Buğday Pazarı tarafına doğru yürüdük. Burada yarı ahşap güzel kebapçı dükkanı na girdik, koyu söyleşilere daldık Kebaplarımızı yedik, içkimizi yudumladık.

Saat 19.00’a geliyordu, kalktık, Yarenlik Alanı’na döndük. Tarsus Şair Yazarlar Derneği’nin Aşık Seyrani’yi anma etkinliği vardı. Vedalaştık.

Asutay İşhanı üst katta bulanan  toplantı salonuna girdim, şairler-yazarlar gelmişlerdi, selamlaştık. Ben de yerimi aldım. Az sonra Başkan Halil Aksoy, Seyrani’yi tanıtan bir konuma yaptı. Biz de Seyrani’den şiirler okuduk.

Güzel bir gün, tatlı bir gün oldu bizim için.