Birkaç gün önce, Karaisalı Haber Sitesi’nin yöneticisi değerli dostum Sayın Vahit Şahin’le Karaisalı’da yapılabilecek “kalkınma amaçlı çalışmalar” üzerinde sohbet ederken:

“- Karaisalı Haber sitemizde yazamaz mısınız? Eğer yazarsanız, bu konuları başta Karaisalılılar olmak üzere daha geniş kitlelerle paylaşmış olursunuz,” dedi.

Ben de:

“- Sohbetimizin geleceğe yönelik hayallerimiz üzerine olduğunu, oysa benim yaşımda birinin hayallerinden çok anıları olduğunu, yazarsam daha çok anılar üzerine yoğunlaşabileceğimi,” söyledim.

Kendisi:

“- Anılardan da çıkartılacak dersler olduğunu ve yazmamın bu anlamda faydalı olacağına inandığını,” ifade etti.

“- Düşüneyim” dedim.

……………………………………..

İşte şimdi –eski deyimle- daktilo başındayım. Daktilo değil tabii, doğrusu PC (personal computer) başındayım. Nereden başlamam gerektiğini tartışıyorum kendi kendimle.

Derler ki, “gençler hayalleriyle ihtiyarlar anılarıyla yaşar”. Ben kendimi değerlendiriyorum da, ülkem ve insanlarım yani milletim üzerine oldukça çok hayalim var.  Hayal kurmadan proje geliştiremezsin. Hayal kurmadan üretemezsin. Hayal kurmadan yazamazsın. Hayal kurmadan aşık bile olamazsın. Hayal kurmadan yaşayamazsın!  O sebeple hayallerimiz olacak gelecek üzerine, güzellik üzerine, barış üzerine, dostluk üzerine; üretmek, gelişmek, kalkınmak ve mutlu olmak üzerine.

Öte yandan geride kalan 57 yılda biriktirdiğim o kadar çok anı var ki dağarcığımda paylaşılacak. Bunlar genelde, “Doğrucu Davut” misali çoğu kimsenin yapmaktan sakındığı, “çalıyı dolandığı” anlarda bile olayların üzerine “bodoslama giden” birinin yaptıkları. … Kurulu düzende “aykırı fiiller”dir pek çoğu. Ve hatta suçtur bazılarının icrası, mevcut sistem içerisinde.  Ama okuyucunun da okuduğunda değerlendireceği pek çok eylem, kendi özel şartları içerisinde yapılması gerekendir. 

Diyeceğim şu ki, 6 yıl ilkokul öğretmenliği ve yöneticiliği, 14 yıl mülki idare amirliği (kaymakamlık, vali yardımcılığı), 7 yıl özel sektör üst yöneticiliği ve 11 yıl özel işletmeci/işveren olarak çalıştım ve hiçbir işte rol yapmadım. “…mış gibi” davranmadım. Her işin hakkını vermeye çalıştım. Günü geldi takdir edildim. Günü geldi, kurulu çarkın dişlilerine uyum sağlama esnekliğini gösteremediğim için kırıldım dönen çarkın dişlileri arasında. Ama en zor şartlarda bile başımı dik tuttum, öne eğmedim.  Bunların okuyucularla paylaşılması her halde ilgi çekici olacaktır.

Haydi hayırlısı. Vira bismillah!