Türkiye, demokrasi serüvenindeki yolculuğunda bir genel seçimi daha geride bıraktı. Ancak biz, bir yarışta bir kişi başarılı olur diye bilirdik ama bu seçimden bütün partiler, başarıyla çıktıklarını iddia ediyorlar. 

Bazılarınca geride bıraktığımız Yerel Seçim sonuçlarıyla bugün ortaya çıkan tablo karşılaştırıp, başarı ya da başarısızlıktan bahsediliyor. 

30 Mart 2014 seçimi ile 7 Haziran 2015 seçimlerini kıyaslayıp sonucu değerlendirmek bana göre doğru bir bakış açısı değildir. Hatta Cumhurbaşkanlığı seçimini de, bugünden ayrı tutmalıyız. Yerel seçimlerin içerisinde barındırdıkları şartlar, çok faklıdır. 

Doğru tahlil yapıp, doğru sonuçlara ulaşmak için 2011 seçimleriyle 2015 seçimlerini karşılaştırmak ve çıkan sonucu buna göre değerlendirmek gerekir. 

Böyle bir karşılaştırma yaptığımızda; Türkiye genelinde AKP de bir zemin kayması olduğunu, oy oranında ve çıkarılan milletvekili sayısında bir düşüş yaşandığını görmekteyiz. CHP’de de, milletvekili sayısında çok küçük bir azalma gerçeği varsa da oy oranının yerinde kaldığını söylemek bence doğru bir yaklaşım değildir. Seçmen sayısı arttığına göre CHP’nin en azından bir- iki puanlık bir yükselişi olmalıydı. Olmadığına göre CHP de oy kaybeden bir partidir. MHP, oy oranını ve milletvekili sayısını artıran bir parti olmuştur. Ama başarılı olmuş mudur? Çok tartışılması gereken bir konudur bu. Ayağına gelen “birlikte seçime girme” tekliflerine kapıyı kapattığı için halkın gönlünde kendine bir yer edinememiştir. Bu nedenle AKP’nin elini kuvvetlendirmiştir. MHP, SP ve BBP birlikteliği gerçekleşseydi kazandıkları sandalye sayısı 100 ün üzerinde olurdu. Ki, bu da AKP’nin 200 civarında milletvekili sayısına düşmesi demekti. HDP ise, bu seçimin en başarılı partisi olmuştur. (Bir elinin Kandil’de, bir elinin İmralı’da olması gerçeğini tartışma dışında tutarak) Hem baraj engelini aşmış ve hem de AKP zemininden kitlesel bir oy kaymasını sağlamıştır. Kürt kökenli yurttaşlarımızın ezici çoğunluğunu konsolide etmeyi başarmıştır. Bu arada Türkiye’nin her yerinden de oy devşirmiştir. 

 Demek ki, baraj engelini aşan her parti, başarılı değildir. Öyle veya böyle başarılı olan sadece HDP’dir. Eğer başarının ölçüsü, barajı aşmak ve milletvekili kazanmak ise…

Türkiye, seçimini yapmıştır ve bütün partilere ayrı ayrı ders alacakları mesajlar vermiştir. Ülkemiz, hükümetsiz kalmayacağına ve siyasi partilerimiz de siyasi sorumluluklarının gereğini yerine getireceklerine göre, bundan sonra “Koalisyon” sözcüğü, yeniden siyasi kültürümüzde yerini alacaktır. 

Çağdaş demokrasiler, bütün çıkış yollarını bünyesinde barındırır. Koalisyon da bu çıkış yollarından birisidir. Uzlaşmak, konuşarak sorun çözmek, el sıkışmak, birlikte hareket ederek çözümler üretmek koalisyonun doğasının bir gereğidir.

 Koalisyon Hükümetlerinde tabanları birbirine yakın partilerin işbirliği gibi, tabanları birbirine zıt olan partiler de, bir araya gelerek sosyolojik yapıları onarıp yeniden ve olumlu dizayn edebilirler. 

AKP’nin 13 yıllık yönetiminde bozulan sosyolojik yapımızın onarımında, Cumhuriyet değerlerinin yeniden yerine oturtulması noktasında koalisyonlar, çok önemli görevler ifa edebilirler. 

Koalisyonlarda, karşılıklı saygı ve ortak noktalarda buluşmak gibi bir kültür vardır. Dayatma, “dediğim dedik” anlayışı yoktur. Dünyada, özellikle Avrupa demokrasilerinde bunun çok somut örnekleri vardır. 

Aslında bu seçimin Karaisalı’daki yansımalarını da bu yazı çerçevesinde değerlendirmek istiyordum. Ama olmadı. Hem yazının uzamasını istemedim ve hem de Vahit Şahin Bey, Karaisalı Seçim sonuçlarını henüz mahalle mahalle bizimle paylaşmadığı için… 

Bu konuyu, bir başka yazımda değerlendirmek istiyorum.