Eskiden Tanrı'ya ve ahirete inanmayan kimseye zındık derlerdi.

Geçmişte, dini siyasi otoritenin ya da kişisel nedenlerle tasfiye etmek veya temizlemek istediği kişilere karşı kullandığı temel argüman (kanıt)  “zındıklık” olmuştur.

Öyle ki, bir dönem, dönemin yönetenlerinin işaretiyle veya durumdan vazife çıkarır şekilde çeşitli kimseleri zındıkla itham edenler alimler, bilahare koşulların veya dönemin değişmesiyle bu defa kendileri da aynı suçlamaya maruz kalmışlardır.

Edip, şair ve ilim adamları dışında bazı devlet adamı ve emirler de türlü sebeplerle zındıklık ithamına maruz kalmış ve öldürülmüştür. Bunlar içerisinde Abbasi ihtilalinin efsane kumandanı Ebu Müslim Horasani, Bermekiler ve Afşin en meşhurlarıdır. Aslında hiç birinin zındık ya da kafir olmadıkları bilinmektedir. Tam tersine Abbasi devletine büyük hizmetleri dokunan önemli devlet adamlarıdır.

Halk arasında şaka ve mizahla başlayan bir konuşma, son derece belirsiz ve tutarsız bir iddia bile “Bre zındık, bre mel’un, bre hain” gibi ithamına neden olabiliyordu. Hakkında bir ihbar ve jurnal bulunan kimseler derhal dava edilerek mahkemeye çıkarılabiliyor, ağır işkencelere maruz kalabiliyor ve feci bir şekilde katledilebiliyordu.

DEMOKRASİ ZINDIKLARI

7 Haziran 2015 seçimlerinde seçmen “parlamenter demokrasi” demiştir.

Ama demokrasiye inanmayan veya inanmayanlar, Türk toplumuna uymayacak olan başkanlık sistemi rüyası ile ülkeyi yeniden bir seçime götürmektedirler.

Geçmiş dönemlerde tanrıya inanmayanlara yakıştırılan zındıklık sıfatı, bugünlerde parlamenter demokrasi karşıtlarına da verilebilir.

Demokrasimizin genel eğilimlerine ve anayasa maddelerine aykırı davrananlara demokrasi zındıkları sıfatı uyabilir.