Üretici örgütlerine ilişkin en sağlıklı ve güncel bilgilerin ticaret sicil kayıtları olduğu gerçeğinden hareketle Adana Ticaret Odası kayıtları üzerinden bir sorgulama gerçekleştirilmiştir. Yapılan sorgulamada Karaisalı’da kayıtlı toplam 41 kooperatif bulunduğu anlaşılmıştır. Bu kooperatiflerin 24’ü aktif durumda olup, 17’si askıda veya fesih konumundadır. İlçede aktif durumdaki 24 kooperatiften sadece 6 tanesi tarımsal faaliyetler ile ilgili kooperatiflerdir.

Bu bilgiler ışığında ilçede üretici örgütlerinin yeterli sayıda ve kapsamda olmadığı, işbirliği kültürünün eksik olduğu, kooperatifçilik ve/veya kolektif hareket etme bilincinin yaygınlaşmadığı sonuçlarına ulaşmak mümkündür.

Üretici örgütlerine ilişkin durum bu minvaldeyken, kırsal kredi durumu ve işletme sermaye ihtiyacına ilişkin gerçekleştirilen hesaplamalar ve projeksiyonlara aşağıda yer verilmiştir.

 İlçede bulunan 1470, 2011, 2691 ve 2920 sayılı tarım kredi kooperatifleri 2014 yılı içinde toplam 7.461.508 (yedi milyon, dört yüz altmış bir bin, beş yüz sekiz) TL yatırım ve işletme kredisi kullandırmışlardır. Kullandırılan bu kredinin sadece 835.088 (sekiz yüz otuz beş bin, seksen sekiz) TL’ye denk gelen % 11’lik bölümü yatırım kredisi olarak tahsis edilirken 6.626.420 (altı milyon, altı yüz yirmi altı bin, dört yüz yirmi) TL’ye denk gelen % 89’lik kısmı ise işletme kredisi olarak tahsis edilmiştir.

Söz konusu kredi kullanımının yine % 86’lık bölümüne denk gelen 6.412.724 (altı milyon, dört yüz on iki bin) TL’si bitkisel üretim faaliyetleri, kalan % 14’lük bölümü, bir diğer deyişle 1.048.784 (bir milyon, kırk sekiz bin, yedi yüz seksen dört) TL’lik kısmı ise hayvancılık faaliyetlerini gerçekleştirmek için duyulan ihtiyaç için kullandırılmıştır.

Tarım kredi kooperatiflerinin 2014 yılı içinde yetiştiricilere kullandırdıkları toplam kredinin genel görünümü değerlendirildiğinde; hayvancılık faaliyetleri için kullanılan kredi miktarının azlığı ile yatırım amaçlı kredi kullanımının azlığı dikkatleri çekmektedir. Bu kredi kullanım yapısı, tarımsal faaliyetleri sürdürmek için girişimde bulunulmakla beraber, yeni tarımsal faaliyetlerde bulunmak veya mevcut yatırımları büyütmek yönlü bir çabanın olmadığına da işaret etmektedir.

Kullandırılmış olan kredilerin mahalleler itibarıyla durumu değerlendirildiğinde, tarım kredi kooperatiflerinden kullanılan krediler açısından en çok kredi kullanan on mahalleler Kırıklı, Kuzgun, Ayakkıf, Altınova, Bakirli, Kuşçusofulu, Çakallı, Yazıbaşı ve Bucak olup toplam kredinin %71’i bu on köydeki üreticilerce kullanılmıştır.

Yetiştiricilerin tarım ve hayvancılık faaliyetlerini yürütmek için gerekli olan sermaye ihtiyacını ortaya koymak için Ziraat Bankasının elinde bulunan bilgilerden de yararlanılmış, bankanın Karaisalı Şubesinin, mahallelerin sermaye ihtiyacı ve kredi risk durumları ile ilgili yürütmüş olduğu bir çalışmadan yola çıkarak veriler derlenmiştir. (Ziraat Bankası’ndan temin edilerek üretilmiş olan bilgiler sadece bitkisel üretime ilişkin olup, hayvancılık ile ilgili kredi kullanımı ve riskli kredi ihmal edilecek seviyelerdedir.)

En çok sermaye ihtiyacı duyan, bu açıdan değerlendirildiğinde en büyük tarımsal katma değeri ürettiği varsayılan Kırıklı, Çakallı ve Kuzgun mahallelerinin toplam bitkisel üretim sermaye ihtiyaçları 11 milyon TL seviyesindeyken, bu mahallelerin kullanmış oldukları bitkisel üretim işletme kredisi (Tarım Kredi Kooperatifleri ve Ziraat Bankası aracılığıyla) toplamı 3,95 milyon TL. seviyelerinde kalmaktadır. Elbette, söz konusu mahallelerde tarım ve hayvancılık ile uğraşan yetiştiricilerin başka bankalardan (Şekerbank, Denizbank vb) kredi kullanarak sermaye ihtiyacını giderdiği öngörülebilir. Ne var ki, bu seviyede farkın tamamının diğer bankalar tarafından karşılanma olasılığının düşüklüğünden, bölgede tarım ve hayvancılık faaliyetleri ile uğraşan kesimin yetersiz yatırım ve işletme sermayesi ile mücadele etmek zorunda olduğunun altı çizilebilir.

Bu bölümde kırsal kredi ve üretici örgütlerinin durumu ile ilgili yapılan analiz ve değerlendirmeleri üç başlıkta özetlemek gerekirse:

ü  İlçede üretici örgütlerinin yeterli sayıda ve kapsamda olmaması, işbirliği kültürünün eksik olması, kooperatifçilik ve/veya kolektif hareket etme bilincinin yaygınlaşmamış olması,

ü  Kullanılan kredilerin büyük miktarının işletme kredisi niteliğinde olması, yatırım ve özellikle hayvancılık kredilerinin yetersizliği ve

ü  Bölgede tarım ve hayvancılık faaliyetleri ile uğraşan kesimin yetersiz yatırım ve işletme sermayesi ile mücadele etmek zorunda kalıyor olması, konularının altı çizilebilir.