Gelmişler, Karaisalı’nın çam kokulu köylerinden

Boztahta’dan, Çorlu’dan, Çömelek’ten.

Bıyıklarına asarak sarı sıcağını Çukurova’nın

Mahfesığmaz’da, Barajyolunda, Belediyeevlerinde

Beton dökerler, duvar örerler, sıva yaparlar

Terleri karışmıştır çok katlı binaların harcına

Yapılarda Onlar var!...

Gelmişler, Karaisalı’nın murt kokulu köylerinden

Hacılı’dan, Kırıklı’dan, Körüklü’den.

Törelerini ve türkülerini yitirip şehrin gürültüsünde

Eskiyen kimlikleri, büyüyen özlemleri

Ve hep başkalarını alkışlamak için yaratılan elleriyle

Yalnızlığı yaşamışlardır kalabalıklar arasında

Meydanlarda, mitinglerde Onlar var!...

Gelmişler, Karaisalı’nın dağ kokulu köylerinden

Barakdağı’ndan, Kaledağı’ndan, Etekli’den.

Başı pullu yazmalı kızlar, saçı süpürge analar

Daha okunmamışken sabah ezanı

Ellerinde peştamal ve testilerle dolarlar römorklara

Ya pamuk çapalayacaklar, ya salatalık toplayacaklar

Tarlalarda Onlar var!...

Gelmişler, Karaisalı’nın üzüm kokulu köylerinden

Bekirli’den, Beydemir’den, Başkıf’tan.

Minibüsler, memleketten bir haber getirir diye

Fatih’te, Yurt’ta, Tellidere’dedir gecekonduları

Her sabah, bir ıslık gibi dağılırlar şehrin dört bir yanına

Kimi tablalarda üzüm, kimi at arabasıyla karpuz satar

Çarşılarda, pazarlarda Onlar var!...

Gelmişler, Karaisalı’nın salça kokulu köylerinden

Sarımehmetli’den, Sadıkali’den, Salbaş’tan.

Gecenin karanlığı, zemherinin ayazı

Ve... tevekkülün en geniş harmanı yüreklerinde

Bilinir ki, dindarlıkla, yoksullukla yoğrulmuştur hamurları

Camilerde Onlar var,

Kahvelerde Onlar var!...

Oğuz Adem SELÇUK