Osmaniye Belediyesi tarafından 09 Aralık günü açılan Osmaniye Kitap Fuarı ilk oluyor, 18 Aralık’a kadar sürüyor. Sanıyorum bundan sonra her yıl aynı günlerde geleneksel olarak daha gelişmiş konumuyla sürecek.

Osmaniye’nin eski adı Cebel-i Bereket/ Kınık. Fırkai-İslahiye’nin girişimiyle Osmaniye adı verilmiştir. Toplam nüfusu 254100, kent nüfusu 224000.

Osmaniye 1996’da il olmuştur.Şimdiki Valisi Kerem Al, Belediye Başkanı Kadir Kara. Osmaniye için iyi şeyler düşünüyor, gerçekleştiriyorlar.

Osmaniye Müzesi, Karatepe, Yaşar Kemal’in Göğceli Köyü, Kırmıtlı Kuş Cenneti, Kastabala, Toprak Kale, Düziçi Köy Enstitüsü ve Müzesi, Sabun Çayı Çağlayanı, Berke Barajı, Emine Keskin Kültür Merkezi, Zorkun Yaylası, Anıt Çınar (…) görülebilecek ünlü yerlerdendir.

Osmaniye’de; Düziçi İlköğretmen Okulu’ndan Hasip Kara, Mehmet Koca, Zekeriye Türkmen, Necla Algan, Hüseyin Yıldız (…) adlı okul/sınıf; Osmaniye Şair Yazarlar Derneği Başkanı Mustafa Bardak, yönetimden Ahmet Demir, Çardak Köyü Anadolu Halk Bilimleri Derneği Başkanı İbrahim Çenet, Adana Eski Kültür Müdürü İsmet İpek (..) eş dost arkadaşlarımın çoğunu telefonla aradım, fuara geleceğimi bildirdim

10 Aralık günü vardım. Mustafa Bardak, Mehmet Taşar (Adana Yaşam Sanat Der. Bşk.)’la kapıda karşılaştık. Hal-hatır soruştuk, çay içtik. Taşar, Adana’ya döndü. Mustafa’yla fuarın girişinde solda bize ayrılan sergene vardık. Kitaplarımızı koyduk. Sergendeki arkadaşlarla selamlaştık, tokalaştık. İçlerinden Tayyip Atmaca’yı tanıyorum. Bir zamanlar Osmaniye’de Kar dergisi çıkarıyordu. Eskişehir’deydi, K.Maraş’ta kalıyormuş.

Fuar oldukça kalabalık. Osmaniye’liler kitap alıyorlar. Daha da çok tanıdıklarından alıyorlar. Mehmet Koca arkadaşıyla geldi, kitap aldılar. Sonra eşi, çocuklarıyla doktor oğlu geldi, onlar da kitap aldılar. Konuştuk, söyleştik, özlem giderdik. Üç beş kitap da öyle satıldı… Bitişiğimizde Tayfun Talipoğlu vardı. Atatürk, Şair, Şiir kitabımı imzaladım ona; o da Eskiyen Yüzümün Yeni Gülümseyişi (şiir) adlı kitabını imzaladı bana.

Akşam Hasip Kara, otomobiliyle beni evlerine götürdü. Eşi güzel bir akşam sofrası hazırlamış, sabah kahvaltısı da öyleydi, ellerine, yüreğine sağlık, yedik içtik, sağ olsun, var olsun, iyi günlerinde yenilsin içilsin.

Okul anılarımızı anlatmaya başladık. Bitecek gibi değil, altı yıllık bir süre. Aynı havayı soluduk, aynı suyu içtik, aynı karavanaya kaşık salladık, aynı yatakhanede yattık, aynı öğretmenlerde okuduk. Kardeş gibi olduk, bitirdik okulu, dağıldık yurda, otuz yıl çalıştık emekli olduk. Şimdi ara/sıra bir araya geliyoruz. O tatlı günlerimizi anıyoruz.

Ertesi gün, yani pazartesi saat 14.00 gibi ayrılacağım. Arkadaşlara kitaplarımdan [(Atatürk Şair Şiir (araştırma), Çöp Kutusu (öykü), Yüzsüzler Yüzünü Alsın (şiir), Teyzemin köseleri (masal)] imzaladım.