28 Eylül Akşamı,  24.Uluslararası Adana Film Şenliği çerçevesinde "Kasaba Meydanı" olarak adlandırılan alanda Ahmet Selçuk İLKAN'ın şiir dinletisi ve farklı format ile sunduğu gösterisi vardı.

Ahmet Selçuk İLKAN, şiiri çok güzel okuyan ve de çok güzel şiirler ve şarkı sözleri yazan bir Adana'lıdır. Bugün radyolarda çalınan, sahnelerde söylenilen birçok ünlü şarkıda güfte yazarı olarak emeği ve imzası bulunan Türk Müziği adına gurur duyduğumuz bir hemşehrimizdir.

Kendisini yakından görmek ve canlı olarak dinlemek için Kasaba Meydanına gittim. Birkaç güvenlik bariyerinden geçtikten sonra konserin verileceği sahne önüne vardığımda sahnenin "demir ağlarla" çevrilmiş olduğunu, dinleyiciden çok güvenlik görevlisinin olduğunu, tabiri caizse sahnenin etrafında kuş uçurtulmadığını gördüm.

Sahnenin önüne 20-30 kadar plastik sandalye konulmuş, her taraf polis demirleriyle (bu demirlerin adına ne diyorlar bilmiyorum) çepeçevre sarılmış vaziyette.

Bu kadar demir barikatın yığılması, bu kadar seyirciden çok güvenlik personelinin burada görevlendirilmesine bir Adana'lı olarak içtenlikle söylüyorum utanç duydum.

Sahne önünde bulunan plastik sandalyelerde oturabilme umuduyla giriş bölümüne yaklaştım ve polis kıyafetli görevliye "içeriye girip oturmak istediğimi" söyledim...

İlk sözü "YASAK" oldu. Niye yasak, kime yasak? Bu nasıl görev ve şenlik anlayışı?

"Zülfü yare dokunmamak" için burada kelimeleri özenle ve seçerek kullanmaya çalışıyorum. Ama ucu nereye varacaksa da varsın diyerek yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum.

Dedim ki "Beyefendi, yasak derken elinizdeki ölçü nedir, kimler giremez buraya? ben de öğreneyim hangi katagoriye giriyorsam ona göre bu şehirdeki hemşehrilik durumumu öğreneyim?...

"Bize öyle söylediler, sadece protokol girer dediler. " Protokol diyorsan ben de bir STK üyesiyim. Toros Yörükleri Derneği Başkanıyım. Üstelik 64 yaşındayım. Şimdi Ahmet Selçuk İLKAN'ı burada saatlerce ayakta mı dinleyeyim?

Taş duvar yumuşar belki ama güvenlik personelinde yumuşama ve anlayış ve dahi saygı yok...

Dedimki "buraya gireceklerin elinizde listesi mi var? Hayır dediler. "Peki kimleri nasıl içeriye alıyorsunuz?" "Bize haber veriyorlar, öyle alıyoruz" Size kim haber veriyorsa ona ulaşayım dedim. Cevap yok. İçeriye girebilseydim bir şair olarak kendisine "ÖĞÜTLEME" isimli şiir kitabımı takdim edecektim. Müsaade etmediler ne yazık ki.

Netice itibariyle içeriye giremedim ve demir ağların arkasından ayakta Ahmet Selçuk İLKAN'ı dinlemek zorunda kaldım.

Demir ağların dışından baktığımda protokola ayrılan sandalyelerde bir yığın çocuk diyebileceğimiz yaşlarda gençler ve bir kısım bayanlar oturuyordu. Bu gençlerin ve bu bayanların sıfatları neydi, protokol sandalyelerinde oturmalarına hangi saikle yer verilmişti?

Şöyle dikkatle baktım oturanlara... Bu şehirde protokole girecek şahısların pekçoğunu tanırım. Bir tane tanıdık gördüm, O da Döşeme mahallesi muhtarıydı. Onun dışında tanıdık görmedim. Demekki orada oturan bayanların ve çocukların hepsi bizim tanımadığımız ama bu şehirde önemli makamlarda ve STKlarda görev yapan kişilermiş(!).... Orada görev yapanların yakınları olabileceğini de düşünemedim. (!)
Bilmiyorum ve kimseden de cevap alamadım.

Ahmet Selçuk İLKAN'ı severek ve gurur duyarak dinledim.
Sesine, yüreğine ve kalemine sağlık.
Bizlerle buluşmasına vesile olan Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Hüseyin SÖZLÜ Beyefendiye çok çok teşekkürler.
Kendisini bir hemşehrisi olarak kutlamak isterim.

Ammaaaa....
Gördüğüm ve yaşadığım bu olumsuzluğu da hemşehrilerimle ve görevli ve yetkililerle de paylaşmak isterim.

Büyükşehir Belediyemiz adına üzüntü ve hayal kırıklığı yaşadığımı da buradan ifade etmek isterim.
Takdir ve değerlendirme görevlilerimizin ve halkımızın...