Devlet geçen hafta açıkladı: En yoksul il Adana ve Mersin.

Biliyorsunuz Yeni Adana Gazetesi, Fransızların Adana’yı işgali sırasında kapatılmış, ancak Karaisalı’da tren vagonlarında basılarak, Kurtuluş Savaşı’na destek olmuş bir gazetedir.  Bu yıl 100 yaşına giriyor. Çeşitli hazırlıklarımız var. Bunlardan biri de 100. Yıl Sergisi. Bu nedenle Gazetenin arşivini inceledim. Geçmişi yeniden yaşamaya başladım.

1970’li yıllarda Adana’da saat 14.00-16.00 arası hiçbir kimse, özellikle aracı olanlar kent merkezine gitmek istemezlerdi. Çünkü bu saatlerde işçi servisleri trafiği tıkardı. Binlerce işçi vardiyalarından çıkar, yerine yeni vardiyalı işçiler girer, başta otobüsler olmak üzere işçi servisleri yolları kapatırdı. Bu bile bir zenginlik görüntüsü idi aslında. Üretim vardı. Üretimin olduğu yerde iş vardı, işsizlik yok denecek kadar azdı. Şimdi ise üretimden ziyade tüketim toplumu olduk diyebiliriz.

O dönemi gören ve yaşayan biri olarak bugünkü halimize bakarsak, Adana gerçekten acınacak halde. İşsizlikte ve yoksullukta birinciliği kimseye kaptırmıyoruz. Tabi bunlar birer sebep-sonuç ilişkisi. Bu durumun çok sebepleri var olabileceğine inanıyorum. Şuan sebepleri ortaya koyacak değiliz. Sonuca bakarak konuşuyor ve yazıyoruz.

Gazete arşivlerine bakarak, geçmişe dönüp biraz nostalji yaptım. O günlere sanal ortamda değil, gerçekte yeniden dönmeyi inanın çok isterdim.